Wanneer ik aan zeilen in de grote stille oceaan denk, denk ik aan lekker weer en relaxte passaatwinden, terwijl ik met niet al te veel kleren aan in de kuip een boek zit te lezen. Of dat nu een bikini of een zwembroek is, of mijn favoriete hemdje en een onderbroek doet er eigenlijk niet toe. Het is heerlijk zonnig en warm.

Maar het weer lijkt van slag. Niet alleen in Europa, maar ook aan deze kant van de aardbol. In Tonga zijn de elektrische kachels uitverkocht vanwege de koude winter. Dragen verschillende mensen een winterjas, terwijl het toch echt boven de twintig graden is en hebben we verschillende weer fronten voorbij zien komen met veel wind en regen. Het is eigenlijk precies andersom ten opzichte van vorig jaar in Fiji, toen we af en toe een paar dagen regen hadden en het verder prachtig weer was. Dit jaar zijn de echt hele mooie dagen op een paar handen te tellen.

Zelfs wij vinden het af en toe fris. Warm en tropisch weer went snel, zelfs voor ons Nederlanders die best wat koelere temperaturen gewend zijn. Het is dan ook geen straf om, naar gebruik in Tonga, in kleding te lopen die tot over de knie en schouders bedekt. Hoewel dat laatste op zonnige dagen eigenlijk ook best heel lekker is, ben ik achter gekomen.

Deze duizend mijlen naar Vanuatu zijn eigenlijk niet anders. De wereld om ons heen is grijs en mijn trainingsbroek heb ik eigenlijk alleen niet aan als ik lig te slapen. Terwijl we tussen de laatste eilanden van Fiji varen een dikke wolkbreuk, die het presteert om zeker een uur aan te houden. De wereld om ons heen wordt heel klein en de eilanden verdwijnen uit het zicht. Regenwater vliegt langs de zeilen naar beneden, terwijl ondertussen het hele dek gespoeld en ontzout wordt. Ik offer me voor een keer op en sta, deze keer zonder trainings- en onderbroek, in de kuip. In mijn nakie stel ik de zeilen en Flip de Windvaan bij, omdat we door de windshift in de bui inmiddels 180 graden de andere kant opvaren. In de richting waar we vandaan komen dus.

De regen is koud, maar dat went snel en dan is het verbazingwekkend lekker. De shampoo komt tevoorschijn en we douchen in de kuip onder de dikke regendruppels. Inwendig moet ik ontzettend lachen. Want ook dit is zeilen en niet alleen het dek is schoon na deze bui, maar ook wij lopen er weer fris bij.

Bellen op zee

Het weer blijft wispelturig en we zitten veel binnen. Lezen ons in over het land waar we naartoe reizen en wisselen spelletjes en een goed boek af. Vast onderdeel van onze dag is de dagelijkse update via de SSB radio met Ada en John van de Rhapsody. Elke avond om 18.00 uur spreken we met elkaar over de radio. Wisselen uit hoe het gaat en waar we zijn op de oceaan. De Rhapsody is ook onderweg naar Vanuatu, maar koerst aan op het eiland Tanna, terwijl wij naar Efate gaan. Gisteren was het eindelijk een dag met redelijk relaxed weer en dat was te merken. We kletsen ruim een kwartier, wat toch drie keer zo lang is als normaal. Ik vind dit echt een cadeautje tijdens de dag, dit soort van bellen midden op zee.

We hebben nog bijna 200 mijlen te gaan voordat we het anker kunnen laten vallen in Port Vila. Op dit moment is het misschien nog steeds grijs, maar gaan we met een goede snelheid de juiste kant op. De planning is dit weekend, lees zondag 20 augustus, aan te komen op onze bestemming.