Toen we nog in Nederland waren vroeg een vriend van ons of we ook naar de San Blas eilanden zouden gaan. Geen idee, zei ik. Waar is dat? Google maar even op afbeeldingen was het antwoord en zo gezegd zo gedaan. En na het openen van de eerste foto op mijn laptop is mijn antwoord onverbiddelijk. Ja! Daar gaan we heen! Wat Jaap er van vindt maakt me niet uit, maar dit wil ik met eigen ogen zien!
En zo gezegd zo gedaan! Vanaf Sapzurro in Colombia zeilen we richting de San Blas archipels. Niet met zijn tweetjes, maar met zijn vijven. Jaap zijn zus is met haar gezin bij ons op bezoek en samen verkennen we dit prachtige gebied.
Deze keer geen uitgebreid verhaal, maar een impressie met foto’s. Deze zeggen soms gewoon meer dan woorden.
Voor elke dag een ander eiland, met azuurblauw water en witte stranden. Dat is hoe de San Blas eilanden in veel reisgidsen beschreven wordt. En dat klopt zeker, maar het is ook het gebied in Panama waar de Kuna Indianen al lange tijd een autonoom leven leiden. Een volkomen eigen cultuur, met een eigen levenstijl en kledendracht. Maar ook eigen wetgeving, een eigen bestuur en op elke eiland een congreso, waar de dorpelingen vaak bij elkaar komen.
Het eerste deel van onze tocht wordt gekenmerkt door het authentieke leven. Daar waar alle charterschepen, onderweg van Cartagena naar Puerto Lindo dit deel van de archipel overslaan, genieten wij van de rust, het feit dat we zo welkom zijn en een blik mogen werpen in deze prachtige cultuur. We liggen eigenlijk altijd alleen op een ankerplek. Dicht bij authentieke dorpjes en eilanden.
We proberen zo veel als mogelijk onze boodschappen op de eilanden te doen. De winkeltjes zijn klein en vaak onderdeel van de woning. Een bonte verzameling van blikvoer en groenten als aardappelen en uien. Vers fruit en vis kopen we van de indianen die langszij komen, of de Colombiaanse handelaren die vanaf hun boten nog altijd veel handel drijven in dit gebied.
De bakker heeft over het algemeen pas aan het einde van de dag vers brood. Brood bakken we dus meestal zelf.
Met zo veel eilanden in de San Blas en de Kuna’s die op deze eilanden wonen is het vervoer per boot. Variërend van kano’s, met of zonder eigen gemaakt zeil, tot open motorbootjes met buitenboordmotor.
“Op een onbewoond ei-ei-eiland, zijn alle dagen fijn. Ja je voelt je er vrij-ij-ij, want het leven is zo …”
Of de tekst helemaal klopt weet ik niet, maar het is wel zoals ik mij het liedje van Kinderen voor Kinderen herinner en dat liedje zat vaak in mijn hoofd deze trip. Zo veel kleine eilandjes, bestaande uit een paar palmbomen en strand. Wauw!
En ook wij belanden uiteindelijk bij de azuurblauwe wateren en de prachtige eilanden en strandjes, waar iedereen naar toe gaat. Snorkelen en relaxen. En vooral genieten.
De San Blas Archipel is zeker zo mooi als de foto’s die je op internet kan vinden.
Wat fantastisch mooi! Het staat ook bij ons hoog op t lijstje!
Dat zou ik zeker doen! Beide delen prachtig, maar een groot verschil in Tourisme, cultuur en blauw water
Nice! Prachtige herinneringen en fijn om samen te doen!
Jaaa, beelden zeggen minstens zoveel als woorden. Prachtige impressie !!
Prachtig verhaal en schitterende foto’s. Bijzonder om daar zo met elkaar van te genieten en te delen.
Hoop dat ze niet verdwijnen door stijging vd zeespiegel……?