18 januari 2017, dag 6

Na een hobbelig nachtje op de fok en het grootzeil zoeven we nu vooruit. Net als gisteren hebben we een extra fok bijgezet, welke we de naam “vliegfok” hebben gegeven. Dit maakt dat we op twee fokken op een voordewindse koers in de richting van Suriname gaan en dat met een snelheid van 6 tot 7 knoop. We hebben op dit moment dan ook een mooi windje, varierend tussen de 10 en 20 knopen. Vanaf het achterdek ziet het er mooi uit die twee fokken fier naast elkaar op de punt als een grote driehoek. Deze zeilvoering maakt wel dat de boot af en toe echt over de golven surft, maar Flip kan dit goed hebben en we blijven redelijk mooi op koers.

We zijn aan onze zesde dag op zee begonnen en hebben een lekker ritme gevonden in wachtlopen, dagbesteding en andere taken. Om een beeld te geven: Annemarieke heeft zich op het achterdek in de zitzak gesettled en is haar boek aan het uitlezen, Jaap is zich aan het scheren en Rienk is zijn schoenen aan het schoonmaken die nog steeds flink wat lavasteentjes bevatten. Volgens hem zeer fijn spul en bijna niet te verwijderen. Desondanks verdwijnt het lavasteen van Fogo in deze tweede poetsbeurt van de schoenen naar de zee. En ik, ik heb een beetje bijgeslapen na dat gehobbel van vannacht. Alle (huishoudelijke)klusjes gaan tot nu toe eigenlijk als vanzelf en dat is fijn. Geen geleur over wie er af gaat wassen of de wc poetst, het gebeurt gewoon.

Sinds gisteren zien we regelmatig zeewier naast de boot. Mooi okergeel en met nieuwe uitlopers die net boven het water uitkomen. Varierend van kleine plukken tot eilandjes van een paar vierkante meter. Waar komt dit wier zo opeens vandaan? Wij denken zelf dat dit komt door de stijgende watertemperatuur. Het vele zeewier betekent ook dat de vislijnen steeds vol wier zitten en dat de mannen het vissen daardoor even op een laag pitje hebben gezet. Maar met een opbrengst deze overtocht van tot nu toe vier stuks Dolphinfish(Dorades) hebben we niets te klagen. We eten regelmatig verse vis en ook de diepvries is ermee gevuld.

We eten allemaal graag lekkere en verse vis, maar hebben ook wel wat discussie over het vissen. En dan vooral over de vraag hoe de eenmaal binnengehengelde vis met zo min mogelijk lijden aan zijn einde komt. Langzaam en al spartelend laten sterven vinden wij in ieder geval geen optie. Een klap op de kop, een messteek of een klein beetje sterke drank ik de kiewen, het zijn zo een paar opties. Gelukkig nemen de mannen hun jagersrol goed op zich en zorgen zij na de vangst voor het doden, schoonmaken en fileren van de vis.

Nu we een aantal dagen onderweg zijn valt het me steeds meer op dat we leven met de natuur. Heb je geen wacht dan lig je over het algemeen zo rond een uurtje of negen in bed. Het is dan donker en je rust of slaapt wat tot het tijd is voor je eigen wacht. In de nachtwacht geniet je van de stilte om je heen, het moment voor jezelf, de zee en bij helder weer van alle sterren die er zijn. Heb je de bakwacht, de wacht waarin het brood wordt gebakken, dan maak je ook een rondje over de boot om te kijken of er in de nacht per ongeluk vliegende vissen aan boord zijn geland. Als deze te lang aan boord liggen gaan ze rotten en dat willen we voorkomen. Dus de gestrande visjes gaan weer terug naar de zee.

Verder zijn we natuurlijk erg afhankelijk van het weer en de wind. Waarbij niet alleen het weerbericht -wat we via de radio binnenhalen- van belang is, maar ook het feitelijk waarnemen van je omgeving. Hoe is de wind, waar komt ie vandaan en hoe ziet de lucht eruit? Ik heb er niet zo heel veel verstand van en heb me vannacht eens ingelezen in de verschillende soorten wolken en wat je daaruit kunt opmaken als het gaat om het weer. En natuurlijk weet je van kinds af aan door een blik in de lucht te werpen of er kans is op regen of niet, maar dat de wolken getypeerd zijn en namen hebben als bijvoorbeeld Cirrus, Stratus en Cumulus? Daar had ik nog nooit van gehoord. Dus nu weet ik dat het voor ons van belang is om de Cumulonimbus op tijd te traceren. Uit deze grote en dramatische wolken komen de pittige (onweers)buien voort en sterke wind uit wisselende windrichtingen. In het boek staat: hazardous to yachts en dat geloof ik graag. Vanaf nu maar oefenen in het herkennen van de verschillende wolken in de praktijk, zodat de zeilende reiziger in mij steeds eigener wordt met alle aspecten van dit bijzondere leven aan boord.