Jaap staat op het vliegveld in Puerto Montt als ik aankom. Wat heerlijk! Na twee dagen vertraging op Schiphol en anderhalve dag vliegentuigen en vliegvelden van binnen te hebben gezien hoef ik even niet meer zelf op te letten. Kan ik gewoon op de passagiersstoel plaatsnemen en onderuit zakken. De passagiersstoel van een wel super ranzig autootje, maar dat doet er niet toe. Het scheelt een lange reis met de bus en het is fijn elkaar weer te zien.
De boot ligt in Castro, de hoofdstad van het eiland Chiloé. Hier heeft Jaap de afgelopen weken vertoeft en vooral veel geklust aan de boot. We hebben op het achterdek inmiddels twee prachtige katrollen met honderd meter lijn per katrol. Hiermee kunnen we de boot straks makkelijk vastknopen in kleine baaitjes. Daarnaast is de Dieselkachel geïnstalleerd en branden de spotjes in de kajuit. Warmte en licht, we zijn klaar voor een trip door een koude winter met korte dagen en donkere nachten.
We blijven een week in Castro, zodat ik een beetje bij kan komen en nog even contact kan houden met het thuisfront. Het is fijn Jaap weer te zien en het te hebben over alles wat er de afgelopen periode is gebeurd. Daarnaast gebruiken we Castro voor onze laatste inkopen, wat varieert van warme truien, regenlaarzen en de laatste verse boodschappen.
Met een zonnetje en blauwe luchten verlaten we Castro en dalen langzaam af naar het zuiden van het eiland. Chiloé is prachtig. Bosrijk, met kleine dorpjes en mooie baaitjes waar we met onze boot voor anker kunnen. Voor de ingang van de baai vaak een Salmonera of een schelpenfarm, maar daarachter verstilde plekjes waar je je alleen op de wereld waant. Met af en toe een glimp van de Andes op het vaste land. En om ons heel veel vogels, zeehonden en dolfijnen is er altijd wat te zien.
Onze laatste haven op Chiloé is Puerto Quellon. Een drukke vissershaven en dé plek waar we nog kunnen tanken aan de kade. Wat voor de grootte van onze tank heel fijn is, want nu hoeven we niet te lopen met twintig liter vaatjes diesel. We tanken dan ook 700 liter. Met deze redelijk volle tank moeten we het kunnen halen tot aan zuid Chili.
De Dinghy parkeren we tussen de vissersboten aan de pier. Wat een leven hier. Vele kleine en grotere houten vissersboten in prachtige kleuren. De geur en rook van de houtkachels aan boord, welke gestookt worden met nog net te nat hout. Mannen voor wie de boot, net als ons, hun huis is voor een groot deel van het jaar. Kleine open auto’s rijden van de steiger naar de kade met bakken vol schelpdieren. Dit is de laatste haven waar we nog schelpenvissers en schelpenkwekerijen zullen zien. Na dit punt is het verboden om nog op schelpen te vissen, vanwege de dodelijke ziekte, marea roja, die ze bij zich kunnen dragen. We kijken dan ook onze ogen uit en genieten van de levendigheid die de visserijhaven met zich meebrengt.
Het is hier herfst en het weer is dan ook echt hersftachtig, met zowel zonnige dagen als regen- en stormachtige dagen. Op de stormachtige dagen giert de wind met zo’n 25 tot 35 knoop om de boot met uitschieters naar zeker veertig knoop. Omdat de wind uit het noorden komt zijn dit de dagen dat wij proberen de grotere stukken te overbruggen, zoals Boca del Guafo. Wat met de wind van achteren best te doen is en stiekem al wel een beetje went.
Wow wat een stank!!! zeg ik tegen Jaap. Een walvis, is zijn reactie. Die moet in de buurt zijn en bovenwinds van ons zitten. Ik wist niet dat een uitademende walvis zo kon stinken. We grappen dat we beter overstag kunnen gaan, zodat de walvis benedenwinds komt te zwemmen. Maar als hij dan op zo’n twintig meter naast de boot omhoog komt laten we die gedachte maar snel weer los. Wat een immens dier deze Bultrug, minstens net zo groot als de boot. En wat tof dat ie zo maar een stuk met ons mee komt zwemmen. Het is zo gaaf dat we de stank graag voor lief nemen.
Er blijken er meerdere rond te zwemmen en ze komen en gaan. We kunnen minstens een paar uur genieten van hun aanwezigheid. Twee walvissen vinden het zelfs erg leuk om even vlak voor de boeg langs te kruizen. Gelukkig net ver genoeg om een botsing te voorkomen. “Oei, zegt Jaap. Nu ben ik toch wel erg blij met mijn stalen boot. Als we een plastic romp hadden gehad had het me nu wel een beetje dun door de broek gelopen denk ik.”
We willen sowieso niet graag een botsing met een walvis, maar met 7 tot 8 knopen op een walvis lopen geeft toch wel de nodige schade. Aan ons en de walvis. Want ook zij zal een aanvaring met dertig ton niet echt prettig vinden.
Met het laatste licht laten we het anker vallen in Melinka. Het was winderig onderweg, met vooral veel regen. Maar we zijn de Boca del Guafo over en liggen bij de ingang naar de kanalen van Patagonië. En morgen? Morgen toch nog even op zoek naar een oliepak. Old fashion, maar wel erg effectief met dit weer.
Fijn Minke dat je weer bij Jaap en “thuis” bent! Weer prachtige beelden schets je. Daar kan ik me hier niet echt een voorstelling van maken maar wel een beetje dankzij jullie ervaringen.
De kracht en schoonheid van de natuur zal je goed doen denk ik.
Het ga jullie goed en wij passen wel wat extra op Aukje.
Het autootje is helemaal top:)
Liefs
Gitty
Weer een mooi verhaal, geniet van het varen met al die mooie uitzichten!ik hoor steeds van Jan dat je weer wat geschreven hebt,bij mij komt het in de spam.
Groetjes
Heb weer genoten van jullie verhaal !
Heerlijk de kachel aan, winterkou de kajuit uit, een verwarmde slaapzak (kruik) tijdens de wacht buiten is dat ook een optie?
Fijn dat je weer op je post bent Minke.
Behouden vaart Jaap en Minke, trouwens wat is de volgende geplande haven die jullie gaan aanlopen?
We zijn nu in Puerto Chacabuco. En gaan heel langzaam richting het zuiden.
Minke,
De appels met stickers zijn leuk, net als in de AH Korenbeurs gister
zag ik ze liggen en dacht gelijk aan jullie foto erg grappig, all over the
world stickers)
Dag zeilers, ik heb even op mijn wereld kaart Chili bekeken en
heb berekend dat het van Puerto Chacabuco naar Cabo de Hornes
nog een 2000km. is als je met de auto via Argentinië naar Cabo de
Hornes gaat, zal niet echt veel verschil maken met over water reizen
qua afstand denk ik.
We hebben hier schitterde zonnige Pinksterdagen!
nice! laat de achel maar broeien!