Een date met het Panamakanaal wel te verstaan! Het blijft natuurlijk Midden Amerika, dus er kan nog van alles veranderen. Maar als het goed is gaan we ergens op zondagmiddag, 3 september local time, door de eerste sluizen van het Kanaal. Super leuk en super spannend! 28 augustus zijn we aangekomen in Colon en zijn we voor anker gegaan bij Club Nautico. Een kleine baai midden in de commerciële haven. Aan de ene kant van ons de loodsboten en aan de andere kant vaart het af en aan met grote containerschepen die laden en lossen bij de verschillende terminals. De hele dag kun je je ogen uitkijken met alles wat er gebeurt in zo’n grote haven. We hebben voor deze plek gekozen omdat dit eigenlijk de enige plek is waar je aan wal kan komen als je niet in de jachthaven wilt liggen. En de jachthaven ligt nogal ongunstig ten opzichte van de stad en haar supermarkten en is vooral ook prijzig. Dus volgens ons geen optie. We willen hier nog van alles regelen en vooral veel boodschappen doen. Och en aangezien we hier voor $ 3,00 p.p. de kant op kunnen en het afgesloten terrein kunnen verlaten is dit een super plek. Vanaf hier kunnen we makkelijk naar de supermarkt, de verschillende winkercentra en de port authorities. Met de Kehaar op sleep vertrekken we een dag later van vanaf Club Nautico naar de Flatts waar we gemeten zullen worden. Kris is een zeer alternatieve Australische solozeiler en wil erg graag naar huis, naar zijn vrouw. Tot nu toe is het alleen nog niet gelukt om aan de andere kant van het Kanaal te komen. Niet over de weg en niet door het Kanaal. Immers, een minimale snelheid van rond de 6 knopen op de motor is verplicht als je door het Kanaal wilt en hij heeft geen motor. Dus dat maakt het allemaal wat lastig. We hebben Kris ontmoet in Puerto Lindo en kunnen het goed met elkaar vinden. Als hij verteld dat het waarschijnlijk over de weg op dit moment niet gaat lukken stel ik hem de ietwat onnozele vraag of hij niet door een andere boot door het Kanaal gesleept kan worden. Ja zegt ie, dat zou kunnen, maar ik spreek eigenlijk alleen jullie en jullie gaan nog lang niet. Uhm, wij willen over een week of twee is mijn antwoord. Zijn gezicht klaart op van de mogelijkheid die hij opeens ziet. Dus ik zeg er snel achteraan dat ik niet de Kapitein ben en er dus ook niet over ga. Me ondertussen afvragend of ik hiermee niet teveel op een en ander vooruit loop. Maar als de mannen die avond het één en ander hebben besproken is het plan gesmeden. We gaan proberen samen door het Kanaal te gaan. Nu alleen de Port Autorithies nog overtuigen. Het meten van de boten is een belangrijk onderdeel. Onze meter is streng en stiekem gewoon rechtvaardig. Rules are the rules, zegt ie. Dus onze voorzichtige verzoeken en omkoopaanbiedingen om de lengte wat naar beneden bij te stellen helpen niet. Dit betekent dat wij een halve ft te lang zijn en dus $ 500,- extra moeten betalen. We wisten dat we iets te lang waren en hadden de windvaan al verwijderd, maar verder inkorten is helaas gewoon niet mogelijk. Dus een kleine tegenvaller op de scheepskas, wat wel een beetje zuur is voor die luttele vijftien centimeter. Voor Kris is het nog een stuk zuurder. Zijn meter vindt zijn alternatieve manier van reizen en een boot ingericht op één persoon en dus helemaal open niks. En ondanks het feit dat hij van alles al heeft geregeld, van een koelbox tot een chemisch toilet, ziet ze het niet zitten. En zij heeft, ondanks dat ze niet de advisor is die met je meevaart door het Kanaal, het laatste woord in deze. En ja, hij is met zeer weinig tevreden en heeft een bijzondere jonkgetuigde boot en ontbeert alle luxe. Maar het is ook een prachtige boot en hij probeert het voor zijn gasten zo comfortabel mogelijk te maken. En misschien nog wel veel belangrijker, hij wil zo graag naar de andere kant. Maar de autoriteiten hebben geen begrip voor zijn situatie en daarmee is de kous af. Zoals het er nu naar uitziet gaan we zonder Kris door het Kanaal en heeft ons plan geen lang leven gehad. Dat heeft stiekem het kleine voordeel dat hij met ons mee kan als vierde linehandler, maar we hebben toch liever zijn boot op sleep. De komende dagen zullen we de laatste voorbereidingen treffen. Van de laatste boodschappen, tot het vinden van de nodige autobanden, het klaarmaken van de lijnen en het verwijderen van onze zonnepanelen. En daarna? Daarna gaan we toch nog een paar nachtjes naar de Marina. Linehandlers twee en drie zijn namelijk Jaap’s ouders die bij ons op bezoek komen. En het leek ons wel zo fijn voor hen om relax aan boord te kunnen komen en een beetje te acclimatiseren na een lange reisdag. Zaterdag 2 september moeten we nog een keer bellen met het Kanaal om onze transit te bevestigen en te kijken of er geen wijzigingen zijn in de planning. Maar we hopen echt dat onze date van 3 september blijft staan. Op naar een nieuwe oceaan en nieuwe avonturen, we hebben er zin in! Wil je ons volgen door het Kanaal? Dat kan. De sluizen zijn voorzien van webcams. Het is mij nog niet gelukt de beelden op de webcams te zien, maar het internet is hier ook niet echt optimaal. Dus als je wil weten of wij samen met de Kehaar, alleen of toch misschien nog op een andere manier door de sluis gaan? Check dan de website van het Panamakanaal op www.pancanal.com. Zodra we meer informatie hebben over onze trip zullen we dat laten weten via onze website en facebook!