Positie: 24 33.72S 106 19.20W
Gisteravond hebben we hem gespot. Onze verstekeling. Of huisdier, zoals je het ook kan noemen. Maar deze hebben we niet vrijwillig meegenomen, dus wat dat betreft klopt het woord huisdier niet echt. Gelukkig geen pasta en meel minnende diertjes. En ook geen kakkerlakken, ratten of muizen. Dat zijn toch wel de ergste dieren om aan boord te hebben. Wij hebben een kleine Gekko aan boord. Met zijn mooie dikke pootjes kroop ie bij de achteringang. Hoe die het al die weken heeft overleeft, geen idee. Hij eet kleine insecten en voor mijn gevoel hebben we die hier midden op zee niet. Maar die zullen er dan waarschijnlijk meer zijn als wij denken. En nu? zeg ik tegen Jaap. “Gewoon lekker laten zitten, het is een nuttig diertje. Maar als het echt kouder gaat worden gaat ie helaas vanzelf dood. Daar kan ie niet goed tegen.” Nou dat doen we dan maar. Hem op Paaseiland aan land zetten zal namelijk ook niet echt gewaardeerd worden door de Chileense autoriteiten.
Hoe die aan boord is gekomen? Geen idee. We hebben het afgelopen half jaar maar twee daagjes in de haven gelegen. Maar het zou kunnen dat ie via een lijn aan boord is gekomen. Waarschijnlijker is dat ie gewoon in een tas gekropen en daarmee aan boord gekomen. Zal wel schrikken zijn geweest deze nieuwe omgeving voor hem.
Verder gaat alles redelijk zijn gangetje. Ik zit binnen en heb net droge kleren aangetrokken. Ik zag de bui komen, maar voordat ik een jas aan had kunnen schieten was ie er ook al. Wind en veel regen. De windvaan houdt het net niet, of ik was net te laat. Het is net hoe je er naar kijkt. Maar daar sta ik in de regen te sturen. Ik hoor Jaap vanuit zijn bed roepen “Je kunt het lief!” en “Even de stuurautomaat erop, dan kun je een jas aantrekken.” Dat laatste is inderdaad een goed idee en ik moet ook wel om mezelf lachen. Sta ik hier in de stromende regen en bedenk niet dat ik op die manier even makkelijk mijn jas aan kan doen. Sommige dingen zijn echt nog geen automatisme.
Deze drie weken zijn wat dat betreft wel weer een goede leerschool als het op de kunst van het zeilen aankomt. We hebben alle te varen koersen inmiddels wel gehad. En het gezegde niets zo veranderlijk als het weer, klopt op deze trip helemaal. Van geen wind naar veel wind, buien, zonneschijn en grauw weer. Een lekkere oceaandijning of een rommelzeetje met golven van alle kanten. Dus veel keuzes te maken in de manier van zeilen. Bazaan erbij of eraf. Fok een stukje wegrollen of juist nog even niet. Deze koers blijven varen? Of gokken we erop dat het weer nog gaat veranderen en we dan vanzelf bijsturen. Het zeilen blijft een ondernemend iets en Jaap denkt en handelt daarin nog een stuk sneller dan ik. Maar ik ben toch al weer wat vaardigheden rijker. Het gaat de goede kant op met dat zeilen.
We zijn ongeveer 230 mijl voor Paaseiland en de wind is een beetje gedraaid in ons voordeel. Dat is fijn, want we varen al een paar dagen met een bakstagwind en dan nog gaan we niet helemaal de goede kant op. Nu nog steeds een bakstag windje, maar wel in de goede richting. Dat betekent hopelijk geen voor de windse mijlen straks.
Paaseiland, ik ben inmiddels erg benieuwd. De ankerregels zijn strikt en officieel mag je niet met zijn tweetjes de kant op, vanwege de mogelijkheid van plotseling ander weer. Het schijnt dat je vanwege de open ankerplekken op elk moment van de dag paraat moet zijn om naar een andere ankerplek te verkassen. Ik maak me hier wat druk over, maar Jaap is een stuk relaxter. Als het gewoon een mooie zanderige baai is houdt het anker prima, zo zegt ie. En we hebben nog heel veel andere opties, tandemankeren of een extra lijn aan het anker. Eerst maar eens even kijken daar. En dat is ook zo. Wie weet valt het allemaal heer erg mee. Ik maak me meestal ook een beetje te druk over dit soort dingen. Maar we zijn nieuwsgierig naar het eiland en willen ook graag weer eens een paar nachtjes heerlijk doorslapen!