Verjaren

By Minke

23 September 2018

Al een paar dagen melden we de Armada dat we een dagje blijven liggen op de ankerplaats waar we zijn. De weersvoorspelling geeft dan een zuid-oosterwind en dat is nu eenmaal wind tegen. Maar al net zoveel dagen ziet de voorspelling er de volgende morgen toch weer anders uit dan de dag ervoor, of schijnt het zonnetje zo lekker dat we besluiten de gok te wagen. De gok om toch ons beschermde baaitje uit te gaan en weer een stukje verder te varen. Telkens weer een goede gok, want we zeilen best veel, zijn inmiddels alle open verbindingen met de zee voorbij en genieten van het prachtige weer.
En zo liggen we alweer aan het einde van Canal O’Brien in Caleta Emilitia, met uitzicht op ‘de gletsjers’ van Tierra del Fuego. We kijken naar de witte bergen die voor ons liggen, afstekend tegen een strak blauwe lucht. Spectaculair moeten ze zijn, maar toch hebben wij het plan opgevat om deze gletsjers voor nu bakboord te laten liggen. Wij gaan via Brazo Sudoeste richting het Beagle kanaal. Het ‘befaamde’ gletsjerrondje bewaren we voor als het bezoek aan boord komt.
Maar eerst blijven we echt een dagje liggen. Niet vanwege het weer, maar vanwege mijn verjaardag. Nu ben ik toch echt veertig-plus. Het is een heerlijk en relaxed dagje. Als ik ’s ochtend de kajuit in stap is deze versierd met een slinger van gastenvlaggetjes. Op tafel ligt zelfs een cadeautje. Jaap heeft voor mij een tasje gerepareerd waar zijn zonnebrillen altijd in zaten. Het mooi gekleurde tasje heeft een nieuwe rits en is nu ‘t domein van mijn haakspulletjes geworden. De yoghurtmaker komt straks uit Nederland. Maar dat laatste mag ik officieel geloof ik nog niet weten.
Ik voel me echt jarig. Niets hoeft vandaag. We eten appeltaart en hebben een speciaal verjaardagsdiner met biefstuk en verse bietjes. Als je al een paar weken onderweg bent kan ik je vertellen dat dit best een luxe diner is. Verder haak ik wat aan mijn mutsenproject en lees en geniet van alle lieve mailtjes en verjaardagswensen die via de radiomail zijn binnengekomen. Dank jullie wel daarvoor!
Het is fijn zo in de middle of no-where te zijn en toch te lezen over het wel en wee in Nederland. Naast de felicitaties wordt er vooral geschreven over het herfstweer wat eraan zit te komen. Wat maakt dat ik me realiseer dat ik voor het eerst jarig ben op het zuidelijk halfrond. En dus niet op de eerste herfstdag, maar -dat denk ik tenminste- op de eerste lentedag. We hebben in ieder geval lenteweer de laatste dagen. Dus het zou zo maar kunnen.
Jaap werkt ondertussen ons digitale kaartensysteem bij door alle ankerplaatsen uit de guide, van hier tot Puerto Williams, te markeren op de kaarten. We plannen meestal van te voren naar welke ankerplaats we willen gaan. Maar zo kunnen we altijd zien waar een ankerplaats in de buurt is, mocht dat nodig zijn. Ook besluit hij de vuilwaterpomp eens uit elkaar te halen, die wat rare geluiden maakt. “Liever nu nog repareren dan dat we straks op zoek moeten naar een nieuwe pomp” is zijn remedie. We gokken op te veel rotzooi in de vermaler. Wat ook het geval is. Haren maken dat de vermaler nog maar moeizaam kan draaien. De negatieve bijkomstigheid van een wasmachine aan boord. Maar er blijkt ook een waterkering lek te zijn. Deze afdichting zorgt ervoor dat er geen water in het binnenwerk van de motor kan komen. Door het lek staat er bij ons toch wat water in.
Dus blijkt het kleine schoonmaakklusje toch een iets groter klusje. Jaap haalt diverse andere ‘reserve’ apparaten uit elkaar om te kijken of daar eenzelfde afdichting in zit. Maar helaas hebben verschillende apparaten over het algemeen ook verschillende maten afdichtingen. Maar eentje met de zelfde binnenmaat heeft gelukkig wel ongeveer hetzelfde veertje erin zitten. Wat uiteindelijk leidt tot de oplossing. Het veertje wordt overgezet en dat blijkt het euvel voor nu te verhelpen. Gelukkig maar, want op het toilet na loopt al ons vuil water via de vuilwatertank en dus via deze vuilwaterpomp. Een volle vuilwatertank zonder pomp is waarschijnlijk geen pretje aan boord.
En zo verloopt ons heerlijk rustige verjaringsdagje aan boord. Morgen gaan we op weg naar Brazo Sudoeste del Canal Beagle. Volgens ons boek iets minder spectaculair dan Brazo Noroeste, maar nog steeds met hoge bergtoppen, diepe inhammen en watertide gletsjers. Allemaal dingen die ons aanspreken. Het is er vast prachtig en we kijken uit naar dit nieuwe gebied.

2 Comments

  1. Hiep, hiep hoera!

  2. Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ik wens je veel geluk, liefde en mooie avonturen toe.
    Ik geniet elke keer weer van je blog en zie het voor me door de mooie manier van vertellen die je hebt.
    Naderhand maar uitgeven in boekvorm, zodat er nog veel meer mensen van kunnen genieten.

    De hartelijke groeten

    Sjoerdtsje de Vries (schoonzus van Coby en Chris)