Verjaren op Zee

Gister was het 19 Januari, de dag van mijn verjaardag. Gebeurt ieder jaar niks bijzonders. Maar dit jaar was het anders, ik zat precies tussen Cabo Verde en Suriname in omringt door zee en nog meer zee. Ik had mijn wacht van 02.00 uur tot (even een Dorade binnen gehaald van 103 cm. Rienk gaat hem nu fileren en dan hebben we weer avondeten) 05.00 uur dus. Een mooie rustige wacht onder de maan, net als altijd.

Na een slaapje begon de dag nog een keer en nu waren de seinvlaggen binnen en buiten opgehangen, de appeltaart en het brood in de oven waren bijna klaar, de koffie zat in de pot en het zonnetje scheen al lekker. Wat wil je nog meer op je verjaardag. Nou…na de goedemorgen en de beste wensen van Minke, Rienk en Annemarieke kwamen de Dolfijnen in grootte getalen naar de boot. Na een half uurtje op de punt naar ze heben gekeken was het toch echt tijd voor koffie met taart. Hierna alle brieven en kaartjes voorgelezen tekeningen bekeken en kadootjes uitgepakt. Super leuk om zo veel kaartjes te krijgen van alle mensen die aan ons denken!

Intussen was de wind iets minder geworden en was het zwemtijd. Zeilen eraf en de snorkel op, want de dolfijnen waren er ook nog steeds. Zwemmen tussen de dolfijnen in het blauwe water van een kilometer of 5 diep. Een paar mooie plaatjes getrokken van de beestjes onder water voor het grote plakboek. Nadat we allemaal waren uitgezwommen de zeilen weer gezet, 2 fokken voor op de punt, en koers gezet richting Paramaribo, natuurlijk omringt door de dolfijnen.

Om 4 uur was het tijd geworden voor de verjaardagsborrel. Het weer was redelijk rustig, de gang van de boot net boven de 5 knopen en nog steeds de dolfijnen rond de boot die zo nu en dan hun kunsten vertoonden, om dat wat te stimuleren zetten wij er een lekker muziekje bij op.

Als jarige mag je natuurlijk bepalen wat je wilt eten en nou wist ik dat er nog een paar lekkere stukken rundvlees in de vriezer lagen van een slager uit Lissabon. Dat met een puree van verschillende (plaatselijke) aardappels en vers gekookte rode bieten. We lieten het ons goed smaken. Intussen was de schemer ook ingevalen en hadden de dolfijnen andere bezigheden gekregen. Wij namen nog even de tijd om na te tafelen en de dag te bespreken tot rienk alleen overbleef en de andere mensen zich weer aan het voorbereiden waren voor een nieuwe wacht.

Jaap