Omdat we zowel naar het zuiden als naar het noorden hebben gevaren kunnen we goed ervaren wat het verschil is. Natuurlijk is het verschil in alle boeken na te lezen. Naar het zuiden varen betekent meer kunnen profiteren van de noordelijke tot westelijke winden. De wind die toch het meest waait in deze contreien. Naar het noorden varend heb je over het algemeen toch wind tegen. En die wind is vaak stevig. 20 Knopen wordt hier zeker nog niet gezien als harde wind, dat is een lekker briesje.

Maar erover lezen of het ervaren is toch nog wel iets anders. In Caleta Hidden bestudeerd Jaap uitgebreid het weer en besluiten we om in ieder geval één nacht door te gaan varen. Profiteren van het rustige weer en de wind die uit het zuiden moet gaan komen. Oftewel mijlen maken nu het kan.

Iets voor drieën varen we de baai uit. Wat ziet de Estrecho Magallanes er nu anders uit dan gisteren. Vlak is het water niet, er staat een lichte deining. Maar zowel de wind als het water zijn onvergelijkbaar met het weer, de golven en de deining die er de dag daarvoor stond. En we kunnen vandaag zeilen! Aan de wind wel te verstaan, maar wel precies de goede kant op. We halen het net niet om voor het donker Paso Tortuoso te passeren. Maar ook in het donker blijkt deze smalle doorgang goed te doen. Zelfs met het vrachtschip dat we precies in de bocht ontmoeten. Al moet ik erbij zeggen dat het fijn is dat we het schip al op de AIS aan zien komen en kunnen zien (en met ze bespreken) hoe we elkaar het beste kunnen passeren.

Jaap heeft deze smalle pas voor zijn rekening genomen en rond een uurtje of één kom ik op wacht. Het is even wennen. Het is toch alweer meer dan een jaar geleden dat we voor het laatst nachten hebben doorgevaren en dan was het gewoon midden op zee. Nu zie ik om mij heen de contouren van land. Overal waar ik kijk bergen en eilanden. In het begin ben ik dan ook nog wel een beetje zenuwachtig. Maar een kwartiertje en een kop thee later lijkt het allemaal alweer alsof het nooit anders is geweest. Zijn de ogen weer aan het donker gewend en wordt het weer makkelijker om de lichten van boten en bakens te interpreteren. We hebben in de nacht maximaal 20 knopen wind tegen, wat prima te doen is. En tegen de morgen kunnen we zeil bijzetten. De wind is perfect en het zonnetje schijnt. Ondanks de gebroken nacht zijn we nu al blij met de keuze die we gemaakt hebben.

Jaap vraagt regelmatig een nieuw weerbericht op om het weer goed in de gaten te houden. Mij ondertussen uitleggend waar hij precies op let. “Kijk” zegt ie “Hier zijn we nu en dit is de voorspelling. Als we met deze snelheid doorvaren zijn we over 24 uur ongeveer daar en dan ziet het weer er zo uit.” En het weer ziet er goed uit. Het goede weer lijkt redelijk met ons mee te schuiven. En dus besluiten we door te zetten. We varen Canal Smith in totdat we rond de klok van negen en met het laatste licht het anker laten vallen. We drinken nog een kopje thee en schuiven dan zo door ons bed in. De wekker staat om kwart voor vijf voor morgenochtend. We hebben 160 mijl gevaren en willen morgen rond de 70 mijl op de teller zetten.

Ondertussen wel af en toe discussiërend over waar we mee bezig zijn. Discussies die variëren over nog een nacht doorvaren of ankeren. Wat we eigenlijk willen op deze tocht en hoe we dat gaan invullen. Oftewel hoe veel haast hebben we eigenlijk? Hebben we überhaupt wel haast? Want met de mijlen die we op dit moment maken gaan we aardig rap en zouden we theoretisch met een paar dagen in Puerto Eden kunnen zijn. Wat ongeveer in het midden ligt tussen Puerto Williams en Puerto Montt. Is dit de manier waarop we willen varen in dit prachtige gebied?
We komen uiteindelijk tot de conclusie dat deze paar dagen niet betekenen dat we over drie weken in Valdivia zijn. Alles behalve dat. We willen nog in baaitjes liggen, wandelen en genieten van de eenzaamheid en de natuur. Maar doordat we nu mijlen maken laten we het slechte weer, wat ongeveer 100 mijl verder naar het zuiden zit, net achter ons. En hoeven we niet een week of langer in een baai verwaaid te liggen als het tegen valt. Dat is ons best wat waard.

En we hebben tot nu toe toch nog een derde van de afstand op zeil afgelegd en de rest grotendeels met weinig tegenwind gemotord of met weinig wind mee gemotorsailed. We zijn niet ontevreden met onze keuze, maar kijken ook uit naar vanavond. Wanneer we na één keer 24 uur doorvaren en twee lange dagen hopelijk in een mooie baai terecht komen. Waar we lekker een dag, of misschien wel een paar dagen blijven liggen. Deze keer was het voor ons de juiste manier om te varen. Maar een volgende keer kan het zo maar weer heel anders zijn en maken we andere keuzes. Om welke reden dan ook.