Ik hoor de wind langs de masten en de verstaging fluiten. Af en toe komen de windvlagen hard door de ankerbaai. Ik denk soms wel met een knoop of 40. Gelukkig liggen we stevig vast aan twee ankers en zes lijnen naar de kant. De twee boten liggen als een spin in een web. Het kenmerk van deze tocht. Weerberichten, weatherwindows, wind, zeilen en vooral gezelligheid.
De gezelligheid van het feit dat we opvaren met de Saoirse. Ze varen naar Puerto Natales om daar op de kant gezet te worden, zodat ze hun verstelbare schroef kunnen gaan repareren. Dit betekent dat ze op dit moment met twee buitenboordmotoren achter aan de spiegel de overtocht maken. Naast de eigenaren zijn er nog twee Chileense dames als crew mee aan boord. We varen samen op en eten elke avond bijna samen. Soms een potluck, soms kookt de ene boot en soms de ander. Ondertussen wisselen we veel verhalen uit, leren elkaar over en weer haken en breien en verkennen de omgeving. Ze weten alle vier veel te vertellen over de natuur in Chili en de omgeving waarin we zijn. Het is interessant en we leren er veel van. Een heerlijke afwisseling na het rondvaren met zijn tweetjes.
Het weer wordt in deze contreien steeds belangrijker. We zijn inmiddels de 50 graden zuid gepasseerd en realiseren ons dat we tot nu toe redelijk geluk hebben gehad met het weer. Weerfronten wisselen zich in een razend tempo af op zee. We zien regelmatig 40 tot 50 knoop wind in de voorspelling staan, afgewisseld met een kalm zuiderwindje. Als er zo’n laag front passeert kan het in de kanalen ook hard waaien. De wind tunnelt als het ware door een kanaal. Eigenlijk betekent dit dat we de kans pakken als er mooi tot redelijk mooi weer voorspeld wordt en we schuilen in een goede ankerbaai op de dagen dat er harde noord-noordwesterwind voorspeld wordt. In de praktijk betekent dit dat we na twee, drie dagen varen vaak weer een paar dagen schuilen.
Toch zeilen we, op de eerste dagen na, veel. De eerste dagen zijn we nog met zijn tweetjes en hebben we prachtig weer. We besluiten Seno Eyre in te varen. Een lang fjord naar één van de grootste gletsjers van Chili die tot aan het water rijkt. We verwachten onderweg veel ijs, maar het is rustig weer en dus wagen we het erop de 20 mijl naar binnen te gaan. We zijn verbaasd hoe weinig ijs we tegenkomen. En als we bij de gletsjer aankomen zijn zien we waarom. Als er stukken van de gletsjer afbreken vallen ze tegenwoordig bijna niet meer gelijk in zee. De gletsjer heeft zich inmiddels zo ver terug getrokken dat het meest ijs eerst op het land in stukken uiteen spat. Toch is het imponerend te zien hoe groot en vooral breed een gletsjer kan zijn.
Maar misschien wel het mooiste van deze dag is dat we onze eerste Huemul zien. Als we halverwege Seno Eyre achter een paar eilanden het anker laten vallen stap ik in de dinghy om de lijnen uit de roeien. Op dat moment hoor ik Jaap heel zachtjes zeggen: “Minke…, Minke… kijk achter de boot op de kant.” En daar staat ie, in vol ornaat. Hij is prachtig en het lijkt erop dat ie net zo nieuwsgierig is als ons. We observeren elkaar een paar minuten, waarna hij zich langzaam omdraait en verdwijnt. Binnen een paar seconden is hij opgegaan in de kleuren van het landschap. En we realiseren ons de we vast al een paar van deze prachtige dieren hebben gemist, omdat ze zo opgaan in hun omgeving.
De dag voordat het eerste weerfront passeert ontmoeten we de Saoirse. We spreken af in een kleine baai en liggen daar een paar dagen samen. Het is zo gezellig dat we besluiten met hen op te blijven varen. Wat betekent dat we ook hun tempo aanhouden. Ze hebben namelijk iets meer haast dan wij hebben om in Puerto Natales aan te komen. Daarbij komt dat het in deze omgeving eigenlijk ook zo is dat je vaart wanneer je kunt. Dus wanneer je een goed weatherwindow hebt maak je mijlen. En dat past in beide schema’s.
Dus worden de venders na lange tijd weer dagelijks gebruikt en liggen we elke nacht gebroederlijk naast elkaar in ons spinnenweb. Greg en Keri varen hier al zo lang rond dat ze ook goed weten wat voor bepaalde weersomstandigheden de juiste ankerplaatsen zijn en waar je bijvoorbeeld mooi kunt wandelen. En we leren ontzettend veel over de natuur en de cultuur van Chili.
We vertrekken meestal zo rond het eerste daglicht, wat hier een uur of half tien, tien uur betekent. Maar gisteren, 28 juli, hebben we een lange dag gemaakt en ruim 46 mijl gevaren. Zo rond half zeven in de morgen vaart Greg in de dinghy naar de kant om alle lijnen los te gooien. We halen ons anker binnen en varen in het donker tussen de eilandjes door de baai uit. Twee kleine toplichten in een verder donkere wereld. Het is lang geleden dat we in het donker hebben gevaren. Maar de wind komt uit het noorden en doet netjes wat het weerbericht heeft verteld. Dus varen we met vol tuig en een bakstagwind richting het einddoel van vandaag, Canal Kirke. Naarmate de dag vordert neemt de wind verder toe en gaan er steeds meer zeilen naar beneden. Eerst gaat de Bezaan eraf, daarna zetten we een dubbel rif in het grootzeil, om uiteindelijk ook de fok in te draaien. Alleen op een gereefd grootzeil gaan we met zes tot zeven knoop de goede kant op. Het is een heerlijk gevoel om in dit weer te zeilen. Maar dat komt natuurlijk ook vooral door de koers. Zouden we nu richting het noorden varen, was het een aan de windse koers en beukten we tegen de golven in. Nu gaan we heerlijk met de golven en de wind van achteren.
Als we bij Isla Jaime de hoek omdraaien komt de wind opeens vol van voren en giert de wind van de bergen af. Valwinden. Die hebben we nog bijna niet gehad en het is even wennen de boot er goed doorheen te sturen. Maar gelukkig is het maar een klein stukje. We draaien al snel stuurboord uit Canal Kirke in en varen met een heerlijk windje het laatste stuk. Ruimen wat op aan boord en varen op de fok langzaam achter de Saoirse aan.
Om te ankeren in een piepkleine baai, met uitzicht op de Angostera Kirke. Hier wachten we op een goed moment de Angostera, een versmalling in het kanaal met sterke stroming, te passeren en de laatste dertig mijl naar Puerto Natales af te leggen.
Volgens de verhalen gaat het in deze Angostera regelmatig mis en lopen er schepen op de omliggende eilanden door deze sterke stroming. Dus we wachten op kalm weer en het juiste moment.
En vandaag is dat moment nog niet. Vanmorgen werden we wakker met sneeuw op de boot en is de wereld om ons heen langzaam in een wit winterlandschap aan het veranderen. Vanmiddag schijnt de wind te komen en morgen… Misschien is morgen een goed moment voor de laatste etappe. We wachten af.
Klinkt goed Minke. Gezellig opvaren met anderen. Bedankt voor het delen van de mooie foto’s. Erg gaaf om te zien. Veel plezier!!
Hallo jan jaap en minke
Wij zijn net terug van onze vakantie in zuid Frankrijk
Onze natuur was niet dezelfde als die van jullie wij hadden een ruig golvend landschap
Wij hadden onze e bike mee en hebben elke dag heerlijk gefietst
De temperatuur deze vakantie was erg hoog bijna altijd boven de 30 graden
Zijn nu weer terug in tropisch Nederland met dezelfde temperaturen
Zoals altijd weer genoten van jullie blog
Geweldig wat jullie ervaren
Groetjes ook van rob
Riet
Klinkt als een warme en fijne vakantie!
Dag lieve Minke,
Wat weer een prachtig verhaal! En wat kun jij mooi schrijven; ik zie het zó voor me. Dat hoor ik trouwens meer uit mijn familie: je bent een geboren schrijfster.. En als wij hier al zo genieten van jullie wederwaardigheden en van die prachtige verstilde foto’s (er zit hier iemand naast me vol verwachting te glimmen), wat zullen júllie het dan wel niet doen. Geweldig, wat een ervaring!
Minke, doe de groeten aan Jaap en tot gauw, zegt Chris.
Veel liefs,
Coby
Wat fijn te lezen. Wij hebben ook erg veel zin in t bezoek!
Wat weer een schitterend verslag van jullie avonturen. Fijn om mee te kunnen genieten met jullie
Mooie gezellige spannende avonturen zeg! En prachtige foto’s weer…
Lieve Minke en Jaap, wat weer een prachtig verhaal. Wij volgen jullie al vanaf het begin en genieten van al het moois wat jij te melden hebt. Er volgt vast nog heel veel meer. Jullie ontmoeten regelmatig leuke mensen. Blijf ervan genieten. Doen wij ook.
Haast niet voor te stellen hoe het daar is in vergelijking met hier, alleen de temp al:)
Fantastisch om via jullie avonturen en jou verhalen iets van de wereld daar mee te beleven, dank je wel en lieve groet; Gitty
Jaap en Minke, alweer twee jaar met de Eastern Stream onderweg, de verhalen die Minke op haar laptop tikt zijn heerlijk om te lezen alsof je het meebeleeft. Niet te vergeten de prachtige foto’s met een diversiteit aan onderwerpen, fantastisch Minke dat je ons allen hiervan mee laat genieten.
Blijf schrijven en fotograferen a.u.b.
Behouden vaart!