Puerto Eden is één van de meest afgelegen plaatsen in Chili. Een klein dorp op Isla Wellington. En volgens het quinnesbook of records ook één van de natste plekken ter wereld. Van dat laatste hebben wij gelukkig weinig last gehad. We hadden over het algemeen helder blauwe luchten en nachten vol sterren.
Als we aan komen varen vanuit Angostera Inglesa zien we de zeilboot Saoirse liggen. Bijzonder, zo in de middle of nowhere een andere boot. Daar hadden we niet op gerekend. Een paar dagen later komen we de eigenaar tegen. Een Canadees stel heeft hier niet alleen haar zeilboot liggen, ze hebben ook een huis in dit kleine plaatsje. Ze verblijven al ongeveer twintig jaar in Chili en dit is tegenwoordig hun uitvalsbasis. Hun uitvalsbasis om met onderzoekers rond te varen in dit gebied. Ze doen onder andere onderzoek naar walvissen in Golfo de Penas. Maar het zijn vooral aardige mensen en we genieten van het contact dat we in de loop van de week met hen hebben.
Want we vinden het lastig. Lastig om weer weg te gaan uit dit idyllische dorpje, met haar vriendelijke inwoners. We blijven er uiteindelijk een dikke week. Eigenlijk doen we niet zo veel. Maar het is fijn weer in de bewoonde wereld te zijn. We wandelen wat rond over de steigers in het dorp, die alles met elkaar verbinden. En we treffen Raul. De Marine bioloog uit Tortel, die in Puerto Eden een paar dagen moet wachten op het onderzoeksschip waar hij een paar weken mee zal rond varen. Hij gaat onderzoek doen naar het kustgebied en de plankton aldaar. Al met al erg gezellig hem weer tegen te komen!
Eigenlijk is het fijn. Fijn om weer even mensen om je heen te hebben die een soort van dezelfde passie hebben. Niet alleen de passie voor het zeilen, maar ook voor de natuur. En misschien wel vooral ook de passie voor het leven en de manier van leven. En dat daar waar je het eigenlijk helemaal niet verwacht.
Maar als de ferry is geweest met bevoorrading voor de dorpswinkels en de inwoners van het dorp doen we toch onze laatste boodschappen. Sla, tomaten, paprika’s en een verse kool. We zijn klaar voor het volgende deel van onze trip naar het zuiden.
Gezonde en behouden vaart richting het uiterste punt van Chili, dat het niet te koud mag worden, hier gaat het warme weer maar door, vele gewassen liggen er verdord bij, diverse soorten bomen gaan al in ruststand heel jammer, sproeien is bijna overal in het land voor boeren verboden.
En…….Jaap, de watersport/zeilmakerij bij jouw thuis aan de overkant gaat per 1 september 2018 sluiten.
Minke, misschien de titel even aanpassen in “Puerto”
Oeps… dank je wel voor de alertheid!