Overweldigend! Dat is wel hoe de afgelopen periode te beschrijven is. We zijn inmiddels via het Lauwersmeer en Terschelling in Den Helder beland. We zijn dus onderweg!

Donderdag 18 augustus hebben we om 13.00 uur de trossen los gegooid in Groningen. Maar in die laatste weken voor vertrek is er veel gebeurd en vooral hard gewerkt. Van een volledige werfbeurt tot het plaatsen van het eerste zonnepaneel, het inrichten van de boot en daarna ook het leeghalen en verhuur klaarmaken van ons eigen huis.

Het was een prachtige periode met aan de ene kant de oplopende spanning van het weggaan en aan de andere kant de overweldigende hulp van vrienden en familie, die spontaan langskwamen voor klussen en poetsen. Maar ook om ons alsnog een goede reis te wensen en afscheid te nemen. We hebben dit toch wel als heel intens ervaren.

En dan staan daar op de dag van vertrek de mensen die je zo ontzettend lief hebt je uit te wuiven. Worden we vanuit Lauwersoog tegemoet gevaren door vrienden en komen ook de motorrijders nog afscheid nemen. Het was emotioneel en heeft ons echt geraakt. Zo op weg naar een nieuwe manier van leven en je ook heel bewust zijn van alles wat je achterlaat.

In Den Helder liggen we achter de reddingsboten van de KNRM en 22 augustus mochten we een dagje meevaren. Dit was erg bijzonder en ook een dag die niet helemaal gelopen is zoals ie was gepland. Doel van de KNRM was vandaag om de vlootschouw van de visserijdagen in Den Oever te begeleiden. Maar net onderweg vanuit de Haven van Den Oever komt er een oproep van een Duits jacht en zitten we opeens midden in een reddingsactie. Full speed – en dat is hard – naar de plek waar het jacht zich bevind en daar mee mogen beleven hoe een operatie van de KNRM wordt vormgegeven en wat er dan allemaal gebeurd. Ik had al respect voor dit beroep en dat is er zeker niet minder op geworden. Wat ik vooral heel leerzaam vond was het mee kunnen luisteren via de headset en wat er allemaal gecommuniceerd wordt. Dat geeft toch een heel ander beeld van de situatie en de manier van werken. Al was dit gelukkig niet bij de medische evacuatie, maar bij het slepen van een andere reddingsboot naar Oudeschild.

Het weer, en dan vooral de wind, is voor de komende dagen nog wat onvoorspelbaar. Maar we hebben toch besloten dat we 24 augustus rond een uur of één weer verder gaan. Om de Nederlandse kust achter ons te laten en koers te zetten naar het zuiden. Het zo opschrijvend toch ook raar hoor. Niet wetend wanneer we Nederland weer terug zullen zien. Gelukkig duurt het nog eventjes voor we Zeeland werkelijk voorbij gevaren zijn.