Onderweg naar Golfo de Penas

Eastern Stream sailing Brazo Sudoeste

By Minke

7 april 2019

Het is haast ongelofelijk, maar na de storm vertrekken we met vijf zeilboten uit Puerto Eden. En dan te weten dat er voor en achter ons ook nog verschillende boten onderweg zijn. Hoe anders is het om in deze periode te varen dan in de winter. Toen we over de hele tocht van noord naar zuid, ruim duizend mijl en vijf maanden, maar drie andere zeilboten zijn tegen gekomen.
Heel anders kan ik je vertellen. Wanneer we zeilend voor Vera langs kruizen zit Michael voor op de punt foto’s van ons te maken. We maken een gezellig praatje over de marifoon en hebben met verschillende boten contact via de email. Kletsen lekker Nederlands met Luciparra 2 en hebben eigenlijk elke dag wel een zeilboot in het vizier. Aan de ene kant heel gezellig, aan de andere kant is het ook een raar gevoel. Om in zo’n ongerept gebied, een soort niemandsland, rond te varen, wetende dat je helemaal niet alleen bent. Iets wat wij helemaal niet gewend zijn, omdat we eigenlijk altijd net het vaarseizoen missen. Deze keer dus niet.
Dit stuk naar Golfo de Penas bestudeerd iedereen elke dag uitgebreid het weer en zoeken we allemaal naar het weervenster wat ons goed past om over te steken. Maar ondertussen moeten we eerst nog wel Canal Messier door. Waar we zelfs met zuiderwind in de voorspelling de wind nog steeds op de kop hebben, maar waar we ondanks dat heerlijk kunnen zeilen. Het gaat gewoon een stukje langzamer wanneer je de dubbele afstand moet varen om ergens te komen. Maar we hebben geen haast. Het weervenster waar we voor gingen wordt steeds kleiner en is daardoor niet meer realistisch.
Maar het weer is nog steeds regelmatig onstuimig en we moeten nogmaals voor een storm schuilen. Deze storm liggen we heerlijk alleen in een baai. Helaas wel dicht op het kanaal, waar 40 tot 50 knoop wordt voorspeld. We nemen het zekere voor het onzekere en zoeken de dikste bomen uit die we kunnen vinden. Als ik tussen de mossen, varens, struiken en boomstammen door omhoog geklauterd ben roept Jaap “Die grote boom helemaal bovenop, daar moet ie omheen!” Ik kijk om me heen en zie alleen maar rimboe. Voor mijn neus en in een dikke plas water staat een super dikke boom. Die zal ie wel bedoelen. Wat Jaap alleen niet kan zien is dat de boom in een soort van mini meertje ligt en de stam omgeven is door allerlei wortels. Een prachtig gezicht, maar niet bij te komen. Ik zie twee andere bomen die dicht bij elkaar groeien. Samen in omvang bijna net zo dik. Als ik met mijn ene hand om de bomen reik kan ik de andere niet te pakken krijgen. Dat zou dik genoeg moeten zijn. Als ik weer naar beneden ben geglibberd en gegleden zegt Jaap “gelukt?” “Een soort van.” Is mijn antwoord. “Dan testen we wel even.” En Jaap geeft langzaamaan steeds meer gas. De lijnen komen vol op spanning en dan gaat het gas volledig open. Ik zie geen enkele boomkruin bewegen. Hier liggen we goed en dat is een lekker gevoel.
Op dit moment liggen we in een prachtige baai aan de oostzijde van het kanaal. Een baai die in geen enkele guide staat beschreven op de Peninsula van een eiland met een wel heel Nederlandse naam. Isla van der Meulen. Als de stroming vanmiddag kentert willen we de laatste 20 mijl varen naar de laatste ankerplaats voor Golfo de Penas. En mocht de weersvoorspelling vanmiddag nog net zo gunstig zijn als gisteren, dan willen we morgenochtend, 8 april, vertrekken. 80 Mijl om de beruchte Golfo de Penas te doorkruizen. En als het weer mee zit in één keer door buitenom naar het eiland Chiloe. In totaal ongeveer 300 mijl. En dat betekent nu voorbereiden. Zowel binnen als buiten alles zeevast. De laatste was draait en de laatste douchebeurt is gepland. Flip, onze windstuurinrichting wordt in gereedheid gebracht en mag morgen voor de eerste keer in bijna een jaar weer dienst doen. Het eten voor vanavond wordt alvast voorbereid, zodat we na aankomst gelijk kunnen eten en door naar bed voor een laatste volledige nacht slapen. We zijn er klaar voor. Nu maar hopen dat het weer ook een beetje meewerkt.

0 reacties