Bijna drie weken liggen we achter ons anker in de hoofdstad van Vanuatu, Port Villa. In de stad is alles bijna op loopafstand en hebben de Chinezen, zoals bijna overal op de wereld, hun intrek genomen. De meeste winkels hebben Chinese eigenaren. We vinden veel spullen, waarvan we weten dat ze aan vervanging toe zijn op de boot. Van Korte broeken en zwembroeken tot kabels voor de zonnepanelen en allerlei ander nuttig klus materiaal. We laten nieuwe blouses en jurken maken in een van de vele naaiateliers en genieten van de stadse geneugten. Regelmatig eten we in een restaurantje of drinken een koud biertje in een van de cafés aan het water.

Een kapotte waterpomp

Maar in de stad liggen betekent ook weer wennen aan de stadse geluiden en de nachtclubs die hun muziek tot diep in de nacht over de baai laten schallen. We liggen hier dan ook niet helemaal voor ons plezier. Vlak voor aankomst in Vanuatu wilden we de watertanks nog even goed aftoppen, zodat we in de baai van de hoofdstad geen water hoeven te maken. Dat doen we liever weer wanneer we onderweg zijn en het zeewater waarschijnlijk een stuk schoner is, dan bij een redelijk formaat stad.

Jaap slingert de generator aan, start de watermaker op en werpt nog eenmaal een blik door de machinekamer. “Shit!” hoor ik heel hard in de kajuit en dan alleen nog het geluid van de Eastern Stream die zeilend door de nacht gaat. Een lek in het koelwatersysteem maakt dat alles binnen vijf minuten ook weer uit staat. De waterpomp van de generator blijkt kapot. Geen afgetopte watertanks en bij aankomst gelijk een grote klus.

Op zoek naar vervanging

De eerste dagen na aankomst hebben we geprobeerd om een, voor ons, nieuw waterpomp te vinden. Jaap is werkelijk in elke uithoek van de stad geweest. Van de sloop tot allerlei verschillende winkels en bedrijven. Helaas zonder een passende waterpomp te vinden. De waterpomp van onze generator blijkt geen standaard lager te hebben en dat maakt het moeilijk om een nieuwe pomp te vinden of te vervangen door een ander merk. En voor de tweede keer dit jaar – en ook de tweede keer tijdens onze reis – moeten we een onderdeel uit het buitenland laten komen. We vinden gelukkig een goedkope kopie in China, welke ongeveer een tiende van de prijs is die we moeten betalen wanneer het onderdeel uit Australië deze kant op moet komen. Die keuze is dus snel gemaakt.

Maar als dit een voorbode is voor de rest van het jaar, dan zakt de moed me een beetje in de schoenen. We zijn in een van de meest afgelegen gebieden in de stille Zuidzee en het invliegen van onderdelen is niet alleen prijzig, maar ook tijdrovend. Het kost gewoon tijd om iets hier te laten komen. Aan de andere kant realiseer ik me ook dat we best geluk hebben. Hoe vaak hebben we boten niet lange tijd ergens zien liggen, wachtend op dat ene onderdeel dat maar niet komt. Tijdens het wachten op de stelschroef voor de voorstag hebben we Tonga verkent en ook nu is de nieuwe waterpomp er binnen twee weken.

Toch hoop ik dat het hierbij gaat blijven, al realiseer ik me tegelijkertijd dat, ondanks het regelmatige onderhoud dat we doen onderweg, we al vele jaren onderweg zijn. Op een boot gaat alles stuk en de levensduur is door de elementen simpelweg minder lang dan het in Nederland zou zijn.

Handige Harrie

We zijn met niet al te volle watertanks aangekomen in Vanuatu, maar Jaap zou Jaap niet zijn als hij ondertussen niet druk bezig is met een tijdelijke oplossing. Vanaf de sloop is hij thuis gekomen met verschillende waterpompen in andere formaten en van andere merken. Elke pomp wordt uit elkaar gehaald en bekeken. Een van de pompen lijkt eenzelfde soort lager te hebben, maar is de grote broer van de onze. Wetende dat er een nieuwe pomp onderweg is gaat Jaap aan de slag om een tijdelijke vervanging te bouwen.

Na al die tijd op de sloop is het nog een hele klus het lager uit de pomp te krijgen. Vervolgens wordt onze oude pomp uitgeboord, zodat het nieuwe formaat lager erin past. Maar uiteindelijk lukt het. We hebben een tijdelijke pomp, welke nog steeds wat koelwater lekt, maar gelukkig in kleine hoeveelheden. We kunnen even de stad verlaten en vijf mijlen verderop naar Mele. Water maken, want de tanks hebben inmiddels hun dieptepunt bijna bereikt. En even geen lawaai van de stad. We bezoeken de vuurdans en houden ondertussen het internet goed in de gaten. Drie maal wordt de vlucht gecanceld waar ons pakketje op mee zou gaan. Maar als ie onderweg lijkt te zijn gaan we terug naar Port Villa

De papierwinkel

Onderdelen bestellen in een vreemd land is altijd even uitzoeken hoe het precies werkt. Als ‘ship in transit’ kunnen we in Vanuatu om een excemption, oftewel vrijstelling, verzoeken en daarmee hoeven we geen invoerrechten en belasting te betalen. We schrijven een brief met ons verzoek, maken kopieën van onze bootpapieren en brengen verschillende malen een bezoek aan de douane en Fedex. Wanneer we weten dat het pakketje is aangekomen blijkt het toch nog nodig om de druk vriendelijk wat op te voeren bij FedEx. Alles gaat op eilandtijd, maar wij zijn klaar met de stad en willen verder. Na verschillende telefoontjes over en weer lijken de papieren in orde en kan het pakketje afgehaald worden op het vliegveld. Fedex, weet dat we willen vertrekken en komt het zelfs in de stad bij ons bezorgen. Super service! En hoe blij kan je zijn met een klein pakketje met een pomp erin. Heel blij!

De generator lekt geen koelwater meer en wij kunnen vertrekken. Die nacht om 04.00 gaat het anker op en hijsen we de zeilen. Eerste stop: Epi! Eindelijk kunnen we Vanuatu gaan verkennen.