Meezeilen van Cartagena naar Sapzurro

By Gast

7 augustus 2017

We hebben bezoek gehad in Colombia. Mijn oom en tante, Atze en Jantina de Haan, hebben met ons meegezeild van Cartagena naar Sapzurro. Hun belevingen hebben ze op papier gezet. Lees hieronder hun verhaal! Meezeilen van Cartagena naar Sapzurro Ons avontuur Colombia op de Eastern Stream met Jaap en Minke begon in Cartagena, de Caraïbische havenstad van Colombia met een mooi oud centrum dat sterk bevolkt wordt door straathandelaren met drinken, sigaren, sigaretten, eten hoedjes en allerlei souvenirs. Het centrum bestaat eigenlijk uit twee wijken, het echt toeristische deel “Centro” en de meer volkse wijk “Getsemani.” We hebben samen met Jaap en Minke een paar dagen in de stad rond gezworven voordat we op woensdag 21 juni daar vertrokken voor de verdere reis langs de kust. Omdat de eerste maandag een nationale feestdag was kon vanwege de uitklaring niet vertrokken worden, dus zijn we een dag langer gebleven dan eerst het plan was. Die extra dag hebben we ons kunnen verwonderen over de lokale markt en het leven in de stad. Vooral het leven op het pleintje Plaza Trinidad in de wijk Getsemani, waar je niet met bierflesjes op straat mag lopen en het daarom in een papieren zakje krijgt, is geweldig. Elke avond muziek, dansen, eettentjes en veel mensen die gezellig wat rondhangen. Vanuit Cartagena is het ca 30 mijl varen naar de Islas del Rosario, een groep koraaleilanden voor de kust die door Colombiaanse toeristen veel bezocht worden met speedbootjes vanuit Cartagena. Het grootste eiland is Isla Grande, maar wij zijn bij een klein eilandje voor anker gegaan aan de enige ankerboei die er was tegenover het Oceanario Isla del Rosario, een soort aquarium waar zo’n beetje alle vissen die in de Caribische zee rondzwemmen in grote afgeschermde bakken. Tijdens het voeren van de vissen wordt uitgebreid uitleg en demo’s gegeven met haaien, dolfijnen schildpadden en allerlei andere vissen. Vanaf de Rosario eilanden naar Islas de San Bernardo is een dagtochtje varen, dit is ook weer een verzameling koraaleilanden met deze keer ook een moeilijker aanvaren vanwege de ondieptes en koraalriffen. Dus langzaam varen met Jaap aan het stuur en Minke voorop om ons tussen de ondieptes door te loodsen. Terwijl we een ankerplek zoeken zien we vanaf het eiland Tintipan een man in een kano aan komen peddelen die bij ons aan boord klimt om ons langs de ondieptes te loodsen. Hij helpt ons de baai van Tintipan binnen te komen en we ankeren uiteindelijk op een prachtige plek in een mangrove gebied met palmbomen en prachtige doorkijkjes. We voelen ons verplicht wat terug te doen en kopen daarom 4 levende Langosta’s van hem. Omdat we volgens hem te veel betalen kijgen we er ook nog de inhoud van 4 zeeschelpen bij. Die avond dus heerlijk Langosta’s gegeten met zeeslakken (smaken een beetje naar kip) genietend van het uitzicht in de baai. Een geweldig ervaring was in het donker zwemmen in de baai waar de zee oplichtte door algen. Een mysterieus gezicht om iemand te zien zwemmen en een wonderlijke ervaring om er zelf in te zwemmen. De San Bernardo eilanden bestaan uit een aantal kleine eilandjes. Sommige zijn heel klein met alleen een huis erop en de wat grotere eilanden, die met bossen begroeid zijn en palmstranden hebben. De grotere eilanden en stranden worden veel door toeristen bezocht die met speed bootjes aangevoerd worden. Heel speciaal is Isla Santa Cruz Del Islote, het dichtstbevolkte eiland ter wereld. Het is ongeveer twee voetbalvelden groot en er wonen volgens zeggen 1200 mensen op. Het eilandje is door de lokale bevolking van de grotere eilanden opgebouwd uit schelpen. Er wonen hoofdzakelijk vissers met hun familie. Wonderlijk om hier rond te lopen, je hebt het idee in een soort krottenwijk rond te sjouwen, het leven in de kleine straatjes speelt zich hoofdzakelijk buiten af. Overal spelende kinderen, mensen die op open vuur eten koken of rondhangend en bier drinken. Er werd duidelijk niet gewerkt op de zondag dat wij er waren. Heel vrolijk was het weerzien met de visser die ons eerder geholpen had de mangrove in te varen.
Het eiland Mucura is een van de grotere eilanden met een soort vissersdorpje dat met prikkeldraad afgeschermd is. We zijn er even in gelopen, maar hadden het gevoel niet echt welkom te zijn. Daarom zijn we door het bos gelopen om uit te komen bij een prachtige hostel aan zee met schitterende hutjes om in te slapen. Helaas konden we er niet eten maar het bier smaakte er wel weer goed. De volgende tocht begon met 20 – 25 knopen wind en eindigde in windstilte bij Santiago de Tolú, een stadje aan de kust waar veel Colombianen hun vakantie houden. Er zijn een paar kleine strandjes, maar het lijkt erop dat het hier vooral om het nachtleven gaat. Een fascinerend straatleven met verlichte fietskarren en door paarden getrokken koetsen met ieder zijn eigen muziek uit een gigantische geluidsbox op de kar of de koets gemonteerd. Het lawaai is duidelijk te horen op onze ankerplaats tegenover de boulevard en gaat door tot in de late uurtjes. Bij Tolú lopen we er tegenaan dat het naast een Port of Entry ligt en ze de bootpapieren willen zien. Na lang praten beloven we morgen vroeg in de morgen naar Panama te varen en mogen we 1 nacht blijven liggen. Met het nachtelijke lawaai vinden we dat achteraf niet echt een probleem.  Gelukkig konden we boodschappen doen en geld pinnen.
Vanuit Tolú is het weer een dagje varen naar Isla Fuerte. Daar hebben geankerd bij de zuidpunt van het eiland vlakbij het strand. Het is een paradijselijk eiland waar we rondgeleid zijn door een lokale jongen die de grote bezienswaardigheden van het eiland heeft laten zien: twee gigantisch oude bomen en de hanengevecht arena. Maar wat een prachtige natuur met palmbomen, mango’s die we direct van de boom konden plukken en de vruchten die overal te koop zijn. Een biertje drinken onder een palmbladerafdak op het strand met prachtig uitzicht op zee en het eiland. We hebben verse vis van de jongen gekocht die ’s avonds door Jaap heerlijk klaargemaakt is op de boot. Vanaf Isla Fuerte was het 24 uur varen naar Sapzurro bij de Panamese grens. Het was een rustig tochtje aan de wind met alleen een fikse onweersbui waar de wind behoorlijk aantrok met veel gebliksem en gedonder. De aankomst in de baai bij Sapzurro is prachtig, een idyllische plek met een dorpje en kleine strandjes, de hele baai is omsloten door bergen met groen oerwoud. De enige manier om het dorpje te bereiken is over water, dus voortdurend varen kleine bootjes met grote buitenboordmotoren heen en weer naar het nabijgelegen Capurgana.
Vanaf de ankerplek in de baai is het uitzicht op de palmstrandjes, de bergen en het dorpje prachtig. Het dorpje is heerlijk rustig zonder enig gemotoriseerd verkeer, iedereen wandelt. Overal zijn spelende kinderen, er is een heuse speeltuin, en de mensen die wat zitten te kletsen op de terrassen en voor de huisjes. Ook wordt er volop gewerkt aan de bouw van een aantal huisjes. Er zijn wat kleine winkeltjes aan huis waar brood, eten en drinken te koop is, ook zijn er veel kleine restaurantjes bij de huisjes in het dorp waar je heerlijk kunt eten, als ze het bier niet zelf verkopen kun je het bij de buurman halen. Vanuit het dorp lopen zijn er twee wandelpaden , een pad van 4.5 km door het oerwoud over de berg naar Capurgana en een trap over de berg naar La Miel in Panama. Het eerste pad naar Capurgana bleek ons ongeveer 5 uur te kosten, vanaf Sapzurro gaat het eerst behoorlijk stijl omhoog over smalle paadje, Jaap met kapmes voorop en wij er achteraan. Vanaf het hoogste punt waar je een schitterend uitzicht op de Sapzurro baai hebt is er een breed pad naar beneden. Dit pad was door de regen een grote blubberboel geworden dus het ging glibberend en glijdend naar beneden. Capurgana is een toeristisch dorp met veel winkels en een druk straatleven. Aan de rand van het dorp is een groot strand met hotels en resorts. Ze rijden hier rond met brommertjes en een soort trikes met een laadbak. Het is na de rust van Sapzurro heel erg wennen aan deze drukte. Er was een voetbaltoernooi midden in het dorp op een soort gravelveld met hier en daar een beetje gras. De doelen stonden bijna op de terrassen van de cafés er omheen. Als de bal bij het tegenoverliggende doel was staken de brommertjes gewoon aan de andere kant het veld over. Een Hostelbaas vertelde ons dat we de tickets voor de terugreis naar Cartagena hier konden kopen zodat we in elk geval zeker waren van een plek op boot en bus. Terug naar Sapzurro hoefden we gelukkig niet weer over de berg, we konden met een bootje terug. Een best wel spectaculaire terugreis in het smalle bootje langs de prachtige rotsige kust. Het pad naar La Miel in Panama is makkelijker, dit is een trap van 288 treden naar het hoogste punt van de berg waar een heuse grenspost met paspoortcontrole zit en dan weer 288 treden naar beneden naar La Miel. Dit dorpje ligt weer aan een prachtige baai met een schitterend strand. Waar we heerlijk hebben gesnorkeld, rondgesjouwd en vis gegeten. Aan het strand is hier een tax free winkel waar we wijn gekocht hebben voor ons slotdiner in het hostel in Sapzurro. De eigenaar daarvan raadde ons aan om daar de wijn te kopen die we bij hem in de koelkast konden zetten en opdrinken als we kwamen eten. Terug over de trappen kwamen we een zwaarbewapende Panamese grenspatrouille tegen. Een best indrukwekkende verschijning zo op de trap , die soldaten met patroongordels om de nek. Hoewel het best intimiderend overkomt zijn ze heel vriendelijk, dat geldt trouwens voor alle politie die we tegengekomen zijn. Als afsluiting van de weken op de Eastern Stream hebben we in het hostel op een prachtige plek aan het strand ons afscheidsdiner genoten. Een idyllische afsluiting van drie geweldige weken. Voor de terugreis zijn we eerst met een bootje naar Capurgana gevaren en daar op een ferry (grote speedboot) naar Negloclit aan de overkant van de grote baai gestapt. Vandaar met de bus (een verhaal op zich) in 8 – 9 uren terug naar Cartagena om daar weer op het vliegtuig naar Nederland te stappen. Een onvergetelijke vakantie op een geweldig schip met Minke en Jaap die ons op alle mogelijke manieren verwend hebben met eten, drinken, prachtige plekken, mooie vaartochten, zwemmen, snorkelen en vooral veel gezelligheid!! Atze en Jantina

2 Reacties

  1. Een prachtig verhaal! We zien het zó voor ons, mede door de foto’s en filmpjes die we hebben gezien op een gezellige middag en avond met Atze en Jantina bij Aukje en Henk. Súper!
    Hartelijke groeten van Chris en Coby

  2. Wat een mooi verhaal van een hele bijzondere reis!