Ik denk dat het werkwoord ‘lime’ hier is uitgevonden. Nou ja, ik denk het niet alleen, ik weet het wel zeker. We’re having a lime Friday, Let’s meet at the beach and lime, we go liming of there is a lime up. Niet alleen de locals, maar ook de mensen die hier langere tijd verblijven (de overwinteraars) zijn er zeer goed in. Een lime is eigenlijk niet meer dan gezellig met elkaar samen zijn en gaat gepaard met alcohol en blowtjes. Ook wordt er vaak wat te eten of te happen meegebracht, wat dan weer met elkaar gedeeld wordt. En limen kan overal. Op het strand, op straat, bij iemand thuis of in een café. Maar met deze temperaturen in ieder geval in de open lucht. Wij houden wel van wat gezelligheid en hebben inmiddels al meerdere keren ge-limed. In onze eerste week hier zijn we uitgenodigd voor een sunset borrel bij Amerikanen in hun prachtige huisje op de berg bij Piratesbay. We waren er al langs gelopen tijdens een wandeling, maar nu mochten we het paleisje echt komen bewonderen. Over een zandpad de berg op en niet toegankelijk voor auto’s. Wat een droomplek en een leuke manier om kennis te maken met een mooie groep mensen. In Charlotteville zijn nogal wat overwinteraars die al jaren met elkaar optrekken. Anders dan de pensionado’s aan de Costa del Sol (sorry als ik nu iemand heel erg beledig) bestaat deze groep uit veel nationaliteiten en leeftijden. Ze hebben over het algemeen een baan in hun eigen land en kiezen ervoor om een half jaar te werken en vervolgens een half jaar hier te verblijven. Misschien ook geen gekke keuze wanneer je een landscaper bent en er in de winter een dikke laag sneeuw en ijs ligt in je werkgebied. Maar ook een gevarieerde groep mensen, van Canadezen en Amerikanen, tot Engelsen, Ieren, Duitsers en zowaar ook Nederlanders. De borrel wordt een paar dagen later vervolgd door een BBQ op het strand. Ook krijgen we van Nigel een lift naar Castara, waar elke woensdagavond een percussieband speelt. Volgens hem, als local, iets wat je echt gezien moet hebben. Dus laten wij ons verleiden. We zijn het dorp nog niet uit of de eerste joint gaat de auto rond. Ik word daar toch wel een beetje zenuwachtig van. Heeft een joint dezelfde uitwerking op autorijden als drinken? Ik heb echt geen idee en besluit het maar even aan te kijken. Maar Nigel kent de weg in het donker goed, blijkt daarnaast gelukkig een kundig chauffeur op het bochtige parkoers en houdt zich deze avond goed aan de verschillende promillages. Toch een geruststelling.

De band speelt in een beachbar en er zitten met name veel toeristen. Oei, wij zijn niet echt van de toeristische attracties. Maar de band is tof, speelt ontzettend goed en iedereen wordt opgezweept door de muziek. Zelfs de meest keurige Engelsen worden verleid een dansje te wagen. De daarop volgende limbo dance contest was voor ons iets te veel van het goede. Limbo dance komt van origine uit Trinidad, maar hier te toeristisch en vooral langdradig. Wij nuchtere Noorderlingen ook. Maar we hebben een leuke tijd met Nigel en zijn vriend en liggen uiteindelijk nog netjes voor twaalven op bed. Wat voor hier trouwens best laat is. Nu zul je denken doen ze ook nog wat anders dan limen? Ja hoor, wees gerust. Maar alles is op dit moment wel wat gericht op relaxen en ontspannen. Na een dikke week verkouden zijn hebben we inmiddels voor het eerst samen gedoken. Wat echt te gek was. Alles voorbereiden in de kuip en dan met de spullen in ons bijbootje en naar de duikspot. Daar het anker naar beneden, BCD aan en gaan. We hebben prachtige dingen gezien, al was het zien van de lobster voor mij wel even schrikken. Ik sloeg een verschrikte kreet en nam daarbij gelijk een grote slok water. Wat natuurlijk weer leidde tot hoesten en proesten. Gelukkig kan dat allemaal redelijk met een regulator in je mond en keerde naar verloop van tijd de rust vanzelf weer terug in mijn systeem. We moeten de duikplaatsen nog wat gaan ontdekken, maar we gaan hier zeker nog een paar keer duiken. In de volgende duiken wel met het accent op navigeren onder water, want mijn richtingsgevoel onderwater is op zijn minst belabberd te noemen. Geen idee waar ik ben en naartoe ga. Dus dat wordt nog eventjes oefenen met het kompas en oriëntatie, zodat ik ook zelf weer bij de dinghy kan uitkomen.

Omhoog en omlaag van bocht naar bocht, nergens gewoon een stukje rechtdoor. Door de vele regen, in wat toch de droge periode hoort te zijn, is het nog steeds erg groen op het eiland, zo ook langs de weg. Om ons heen veel bomen, bamboe en fruit, met af en toe een dorpje of strand. Het is niet alleen gezellig met deze Canadese vrouw op stap te zijn, maar doordat ze al zo vele periodes op het eiland door heeft gebracht kan ze ook veel vertellen over de omgeving en brengt ze ons naar plekjes waar we zelf misschien aan voorbij gereden zouden zijn. En het leuke is, Allison is ook nog niet eerder bij deze waterval geweest. Dus ook voor haar een nieuwtje op dit eiland. In Parlatuvier hoeven we niet lang te zoeken naar de waterval. Een aardige vrouw verkoopt bij haar huis tegenover het wandelpad er naartoe ook nog eens heerlijke verse patato-pie, waar we geen nee tegen zeggen. Het is geen bekende of grote waterval. Wat maakt dat we daar heerlijk met zijn drietjes zwemmen en genieten van de rust. De waterval bestaat op dit stuk uit twee bassins en vooral in de bovenste kun je heerlijk zwemmen. Dat is weer eens wat anders, zwemmen in zoet water. Mijn huid was er in ieder geval wel aan toe. Heerlijk zacht voelt het weer na een plons in het koude en heldere water. En verder?

• Verder is het na tienen in de ochtend te warm om nog echt te klussen, zodat we dat ook maar laten.
• Heeft Jaap wel lopen sleutelen aan de zonnepanelen en doen ze het nu nog beter!
• Kan ik heerlijk genieten van een goed boek, mijn haakwerkje, het kijken naar de overvliegende Pelikanen en Meeuwen en luisteren naar de geluiden uit het dorp en van de zee.
• Gaan we af en toe naar het strand om te luieren en een frisse duik te nemen. Doen we dat gewoon vanaf de boot als we geen zin in het strand hebben.
• Kijken we naar de ondergaande zon en de nieuwe maan die daarna opkomt. Wat blijft dat toch een indrukwekkend iets.
• Hebben we het goed samen, al zijn we beiden ook heerlijke mopperkonten en kunnen we elkaar goed uit de tent lokken.
• Hebben we plannen gemaakt voor het vervolg van onze trip, maar moeten we ook nog besluiten nemen. Wel of niet naar de Galapagos eilanden. Het moet er prachtig zijn, maar hebben we daar de € 1.000,- tot € 1.500,- voor over die het alleen al schijnt te kosten aan permits om er te mogen zijn met onze boot? We zijn er nog niet uit.
• Maar we hebben het ook over het nieuws van de aardbevingen bij Loppersum en de discussie rond de waakvlam en vragen ons af of de politiek in Nederland in sommige opzichten niet net zo corrupt is en gedreven wordt door geld als in de landen waar we nu doorheen reizen.