Positie: 02 46.98S 089 11.36W
Een gevleugelde uitdrukking van onze vriend Ton. Laat lopen dat schip! Wat heb ik daar vaak aan gedacht de afgelopen dagen. Hoog aan de wind varen, net niet knijpen, omdat we anders met kruizen niet genoeg hoogte maken om de Galapagos eilanden ook werkelijk te passeren. En hoogte betekent, vooral met deze zee, helaas ook iets minder snelheid en meer gehobbel en gebonk. Maar zaterdagmiddag was het zo ver en zei Jaap “Zo, we gaan het wel halen. We kunnen wel een stukje vallen.”
En daar gaat ze, niet lopend, maar in een uitgestrekte draf. Je voelt dat de bewegingen van het schip anders worden. De snelheid komt erin en ze loopt een stuk mooier door golven. Niet alleen wij hadden hier zin in lijkt het, maar zij ook. Ohh wat een genot is dit na toch tien dagen hoog aan de wind te hebben gevaren. We worden er allebei erg blij van. Van een gemiddelde van 4,5 knoop naar een dikke vijf en bijna zes knoop. Regelmatig zien we nu zelfs 7 knopen op de teller en dat in de goede richting. Zo wordt het echt leuk en lijkt de nog af te leggen afstand opeens een stuk korter.
We hebben inmiddels 1.184 mijl afgelegd van de totale 3.045 mijlen naar Paaseiland. Gemiddeld toch nog 100 mijl per dag. Volgens ons navigatieprogamma nog dertien dagen te gaan, maar dan moeten we natuurlijk wel dit weer en de snelheid behouden. Dus laten we er maar een paar daagjes bij op tellen, dan valt het altijd mee. Dat is tenminste mijn motto.
Een dag of zes varen we nu al over stuurboord. En als het goed is blijven we dat de komende weken doen. Het is heel mooi om te zien dat we de route die we in gedachten hadden inmiddels ook echt varen. Na de laatste overstag manouvre was de koers westelijk. De afgelopen dagen buigen we langzaam af naar het zuid, zuidwesten door verandering van wind en stroom. En sinds gisteren maakt dat dat we 20 graden ruimer kunnen varen.
Jaap heeft de voorgaande dagen veel gelezen. Je kan niets anders met die weer, zegt ie. En ookal houdt ie erg van lezen, de hele dag stil zitten is niet helemaal zijn ding. Maar goed, hij kan nog lekker een boekje lezen. Ik kan vaak niet eens lezen met dit weer en heb veel op bed gelegen. Vaak slapend, maar soms ook gewoon mijmerend of verdwijnend in een wereld van niets. Langzaam de tijd laten passeren, omdat dit gewoon de meest relaxte houding is.
Nu het weer wat comfortabeler is op de boot worden ook langzaam weer kleine klusjes opgepakt. De zoektocht naar dat ene stinkende rotte ei is net afgerond en nu worden de gereedschapskisten ontroest. Jaap op zijn best, lekker bezig. En ik? Ik heb gewoon weer wat meer energie en ga daar eerst maar eens even van genieten. Ik ben iets minder klus-minded dan Jaap, dus mijn klusjes beginnen gewoon een uurtje later.