We zijn er klaar voor. Klaar voor vertrek. Klaar voor een nieuw gebied waar we nog niet zijn geweest met onze Eastern Stream. Tenminste, wanneer we Paaseiland straks opnieuw zijn gepasseerd. Helemaal klaar? hoor ik mezelf denken. Jaap is er helemaal klaar voor. Hij heeft zin om weer de zee op te gaan en nieuwe gebieden te verkennen. Om lekker een stukje te varen, zoals hij dat zegt. Ik ben er ook klaar voor, maar heb ook dat stemmetje in mijn achterhoofd dat mij vertelt dat dit wel een hele grote oceaan is die we over gaan steken. Dat we nu voor lange tijd niet zomaar even naar huis kunnen, wanneer dat nodig mocht zijn. En dat Nieuw Zeeland nog wel heel erg ver weg is.
Maar het is tijd om te gaan. Ons visum is nog een maand geldig en wanneer we dit weervenster niet pakken kan het zo maar weer een paar weken langer duren voordat we kunnen vertrekken. En tijd technisch is dat geen optie. Vrijdag, 29 november 2019, worden we uitgezwaaid door de bemanning van de vier andere boten die in Valdivia in de marina liggen, gooien we de lijnen los en varen we de rivier af. Na bijna twee jaar laten we het vaste land van Chili achter ons. Op weg naar de South Pacific Ocean, oftewel de Stille Zuidzee. Toen Jaap mij destijds vroeg of ik mee wilde op zijn droomreis gaf hij aan “ik wil je de Pacific laten zien, met haar kleine atollen, reefs en eilanden. Het is daar zo ontzettend mooi!” En nu zijn we echt onderweg op de Pacific. Onderweg naar onze eerste stop, het Chileense Isla Juan Fernandez.
Het is wester wind en we varen hoog aan de wind en lager wal naar buiten. Dit is, zeeziek technisch, de meest ongunstige manier kan ik je vertellen. Dikke klappers maken we op de golven en we zullen redelijk lang hoog aan de wind moeten blijven varen om zo ver mogelijk naar buiten te gaan en vrij te komen van het land. Het duurt dan ook niet lang voordat ik mijn plekje op de bank op zoek. Horizontaal is voor mij de beste manier om te wennen aan het weer op zee zijn. De volgende anderhalve dag lig ik voornamelijk in bed, draai ik met pijn en moeite mijn wachten en is er van eten geen sprake. Jaap is in deze de held, die eigenlijk het hele reilen en zeilen aan boord regelt. Die zijn wachten zo lang als mogelijk maakt, zodat ik kan blijven liggen. Maar die me uiteindelijk ook naar buiten maant om wat frisse lucht te krijgen.
En dat laatste blijkt een goede zet. Mijn gedachten zijn inmiddels in een redelijk negatieve spiraal gekomen en ik vraag me zelfs af waarom ik toch met een zeilboot rond de wereld wil reizen. Maar eenmaal op de bakskist zittend, tegen de bezaansmast leunend en vast gesnoerd in mijn harnas kan ik ook weer genieten. Genieten van de zon op mijn gezicht, het immense water aan alle kanten om ons heen en de zilte, zoute lucht die ik ruik. Ondanks de ongemakken van zeeziek zijn is dit toch ook gewoon heel erg mooi.
In drie-en-een-halve dag leggen de we 460 mijlen af naar Isla Juan Fernandez. Niet alleen de wind, maar ook de Humboldt current maakt dat we in een hoog tempo de goede kant op gaan. Net wanneer we ons normale systeem weer opgepakt hebben en gewend zijn aan het ritme van dag en nacht doorvaren hoor ik Jaap vrolijk rondstappen op het dek en allerhande dingen roepen. We hebben dolfijnen om de boot. En niet een paar. Overal waar we kijken surfen ze over de golven en gebruiken ze het water om snelheid te maken. We tellen er zo’n vijftig en ze zijn bijna even nieuwsgierig naar ons als wij naar hen zijn. We zitten samen op de opbouw te genieten van het spektakel om ons heen, wanneer Jaap naar voren wijst. “Kijk, daar de contouren van land.” Heel in de verte zien we de eerste schimmen van Isla Juan Fernandez, oftewel Robinson Crusoë eiland.
Wat heeft dit eiland te maken met het wereld beroemde boek over Robinson Crusoë uit 1719? Alexander Selkirk is een zeeman die zich na een ruzie met zijn Kapitein laat afzetten op het onbewoonde eiland Isla Juan Fernandez. Het verhaal over Selkirk wordt door Rogers opgenomen in zijn scheepsjournaal, wanneer hij hem jaren later van het eiland redt. De schrijver Daniël Defou heeft zijn boek ‘Robinson Crusoë’ geschreven naar aanleiding van deze avonturen. Al speelt het verhaal van Robinson Crusoë zich af op een eiland voor de kust van Brazilië en niet in de Pacific. Het scheepsjournaal van Rogers is een van de bronnen die hij daarvoor heeft gebruikt.
Wij knopen net voor het donker op maandagavond vast aan een mooring in Cumberland bay. De komende dagen staat er een stevige wind in de voorspelling. Maar daarna kunnen we op zoek naar de historie van dit eiland en het verhaal van Alexander Selkirk.
Isla Juan Fernandez – S 33°38.34′ W 078°49.62′