Weer zo lang op zee zijn maakt dat je even weer helemaal tot elkaar komt. Dat je met zijn tweetjes op de boot zit, bijna zonder externe prikkels. Dat er klussen zijn en de dagelijkse gang van zaken, maar dat je vooral in het ritme van wachtlopen zit. Het is inmiddels 26 graden in de boot en we komen zonder zonnebrand op eigenlijk niet meer buiten. En dat na twee jaar geleefd te hebben met de frisse wind van zuidelijk Chili. Het is heerlijk en ook weer even wennen. Extra zonnebrand kopen staat nu al op het lijstje van inkopen voor Paaseiland. En dat terwijl we denk ik nog een pot of tien op voorraad hebben. Maar het gaat snel met de tubes en we willen niet tekort komen.
Vorig jaar was Jaap met kerst op zee, op weg van Antarctica naar Chili. Dit jaar vieren we kerst met zijn tweetjes op zee. In de voorbereiding struinen we kookboeken af naar lekkere recepten voor brood en baksels. Maar de wind neemt steeds een beetje meer af en op de morgen van eerste kerstdag starten we, na ruim twee weken, voor het eerst de motor. We gaan geen kant meer op en rollen vooral heen en weer. Niet echt relaxed. Maar het maakt wel dat we binnen rustig aan het kerst ontbijt kunnen, terwijl de motor ons voortstuwt.
Het weerbericht voor de komende dagen ziet er niet florissant uit. Grote kans dat wanneer de motor aan gaat hij aan blijft staan tot Paaseiland. Op dat moment nog zo’n 300 mijl van ons verwijderd. En dat terwijl we de motor nog amper aangehad hebben. Het voelt als een domper op deze trip, welke we eigenlijk zo lang mogelijk willen uitstellen. Als de wind na het ontbijt dan ook maar een beetje aantrekt hijsen we de spinnaker omhoog. Het wordt een drukke dag met zeil zetten. Spinnaker erop en er weer af. De gewone zeilen zetten en toch weer wat aanpassen. Om uiteindelijk in de middag definitief de spinnaker voor de punt te laten dansen. Met 5 tot 7 knopen wind gaan we dan nog net 3,5 tot af en toe 4 knopen voorruit.
Ik heb me deze kerst weer opnieuw gerealiseerd dat het hem vooral in de kleine dingen zit. Mail berichten van het thuisfront met alle activiteiten die zij ondernemen. Een paar kerstlampjes die binnen branden. Een speciaal gekocht stukje Brie voor de kerstborrel, die zijn tijd in de diepvries goed heeft doorstaan. Een speciaal biertje van Kunstmann en een goed bewaard flesje wijn uit Ushuaia. Het voordeel van rustig weer is dat we namelijk prima een borrel-uurtje kunnen hebben tijdens kerst. Wat een genot. We borrelen laat, waardoor we besluiten ook pas te gaan eten wanneer het buiten donker is. Dat geeft toch een ander kerstgevoel. En we kunnen dan ook eindelijk de kerstverlichting zien branden. En zo zitten we uiteindelijk om half twee ‘s nachts aan ons kerstdiner van rode kool met appelmoes en een immense entrecote. We moeten er allebei wel een beetje om lachen. In de zomer van het zuidelijk halfrond proberen zo Nederlands mogelijk kerst te vieren.
Helaas is ons kerstdiner wel met het geluid van de motor op de achtergrond. Want rond 23.00 uur hebben we toch besloten de spinnaker eraf te halen en de motor te starten. Op dat moment hebben we nog 265 mijl te gaan naar Paaseiland. Het is niet anders, maar met bladstil weer kun je nou eenmaal niet zeilen. Hopelijk kunnen we nog een stukje zeilen de komende twee dagen. Maar na een Nederlandse kerst gaan we in ieder geval voor een Polynesisch oud & nieuw op Paaseiland.