Datum: 18-12-2017 Tijd: 18:03 GMT Positie: 39°55.26’S 086°47.18’W Koers over de grond: 109T
Het is de laatste dagen een beetje Jantje huilt, Jantje lacht. Zowel wat betreft het weer, als hoe ik me voel. Het is op de een of andere manier een beetje aftellen tot we de kust van Chili bereiken. Aftellen tot we naar binnen kunnen varen en genieten van de ankerplekjes en het uitzicht van nieuw land. We hebben gemerkt dat dit ook vooral met het weer te maken heeft. Is het lekker weer, hebben wij het ook lekker. Is het minder weer, hangen we er een beetje in om.
En het weer is wispelturig. Van guur, koud en regenachtig weer, tot een relax windje en een lekker zonnetje. Zo hebben we gisternacht gevaren met een dubbel rif in het grootzeil en een gereefde fok. Toch denderden we vooruit en gingen we zeven tot acht knopen. Maar in de ochtend was de wind weer even op, zoals wij dat hier aan boord zeggen, en lagen we te schommelen op de golven, terwijl we amper vooruit gingen. Inmiddels schijnt het zonnetje, waait het 15 tot 18 knopen en is het Jantje lacht.
Maar er komt ander weer aan. Op de weerkaart is te zien dat het passerende lage drukgebied de isobaren een beetje in elkaar drukt. En dat betekent dat de wind door een smaller gebied gedrukt gaat worden. De wind zal de komende dagen verder toenemen. Voor dinsdag staat er bijna dertig knoop voorspelt, maar ook vandaag zal de wind al wat aantrekken. Tja we zijn dan ook bijna in de roaring fourties aanbeland.
Aangezien de lijnen die vanaf de windvaan het roer bedienen een beetje versleten zijn hebben we deze vandaag vervangen. Een van de lijnen was deze trip al een paar keer geknapt en hebben we steeds weer aan elkaar gelapt. Maar met het veranderende weer kunnen we maar beter een beetje voorbereid zijn. Niks vervelender als op een ongepast moment er alsnog mee aan de klus te moeten.
We hebben de boot ook wat meer ingericht op de frisser wordende temperatuur. We wennen eraan dat t frisser is, maar het gaat langzaam. Het achterluik is eigenlijk constant afgesloten, zodat regen en overkomende golven buiten blijft. Voor het voorluik hebben we een douchegordijn gehangen. Deze houdt de wind een beetje tegen, zodat het binnen wat warmer blijft. We hebben in Panama al hout gekocht voor nieuwe deuren. Deze moeten de luikjes gaan vervangen, zodat we straks als het echt koud wordt de boel lekker af kunnen sluiten en toch makkelijk in en uit kunnen. Ik denk dat dit een van onze eerste klusjes wordt in Chili.
Misschien zijn jullie er al wel een beetje zat van al die praatjes over het weer. Maar voor ons is het heel belangrijk en het is ook leuk om hier meer over te leren. En afwijken van de routes waar de passaatwinden waaien, betekent ook gewoon anders zeilen. Niet het constante windje van achteren, zoals bij de oversteek van de Atlantische Oceaan het geval is. Maar inspelen op het weer en de vooruitzichten. En hoewel passaatzeilen echt heel relaxed is heeft dit ook zeker wat.
We kijken elkaar af en toe wel even aan als het koud en nat is. Zo van hebben we hier nou zin in? We wilden toch mooi weer en zon? Maar we hebben er heel veel zin in. Patagonie moet prachtig zijn. En als het maar een heel klein beetje lijkt op al het mooie wat we in Spitsbergen hebben gezien, wordt het echt te gek.
Lieve mensen,
Ik lees altijd met heel veel plezier jullie verslag van die enorme reis.En nee, Minke, de verhalen over het weer vervelen mij niet. Dat is waar jullie 24/7 mee te maken hebben en wat alles bepalend is.
Vanuit een kil en mistig Enschede alle goeds voor de komende tijd en vast fijne feestdagen toegewenst.
En een behouden vaart.
Hartelijke groet,
Bob Boswinkel