In één van de vorige blogs hebben we een beeld geschetst hoe het is om hier in Patagonië boodschappen te doen. Tenminste hoe het is om in de kleine dorpen aan verse groenten en fruit te komen. Hoe verder weg van de bewoonde wereld, hoe duurder en schaarser groenten en fruit zijn. Puerto Eden, waar we op dit moment liggen, is volgens de verschillende websites één van de meest geïsoleerde dorpen in Chili. Alleen te bereiken over het water, met in 2002 176 inwoners die vooral leven van de visserij. Een prachtig dorp trouwens, zo in de wildernis.

In Puerto Eden zijn een drietal kleine winkeltjes waar je wat schoonmaakmiddelen, wat blikvoer, ingevroren vlees en drank kan kopen. Elke winkel heeft een redelijke voorraad bier en wijn. Tenminste, als je dat vergelijkt met de hoeveelheid inwoners. Twee van deze winkels hebben wat groenten en fruit. Maandag komt de ferry uit Puerto Montt met nieuwe voorraden. Maar je moet er snel bij zijn is ons verteld. Anders zijn een groot aantal dingen weer uitverkocht.

Bij het woord winkel moet je je trouwens het volgende voorstellen. Een kamer van maximaal 20 vierkante meter, vaak aan het woonhuis vast. Met daarin een kleine balie en wat planken aan de muur waar het te verkopen waar staat uitgestald. De planken liggen lang niet vol, zoals we in Europa gewend zijn. Op de grond staan, of aan de muur hangen, wat kratten met groenten en fruit. In de ene winkel bestond de vers afdeling uit uien, knoflook, appels en wortels. In de andere vonden we komkommer, tomaten en bananen. Als je naar binnen wilt druk je op de bel en komt de winkeleigenaar de deur voor je open doen. Je aankopen worden netjes genoteerd in een schriftje en betalen is meestal alleen contant mogelijk. Na een kort praatje wordt je weer netjes uitgelaten.

Wij houden van lekker eten. Hoe doen we dat? Hoe manage je de etensvoorraad aan boord? Wetende dat je langere tijd in gebieden zult zijn die slecht bevoorraad, dan wel erg duur zijn. Hieronder een beeld van hoe wij onze trips voorbereiden als het gaat om de voedselvoorraad en lekker eten…

Eigenlijk zijn deze voorbereidingen destijds al in Nederland begonnen. Jaap is de kok bij ons aan boord en was dat in Nederland ook al. Hij kookt het liefst met verse kruiden, maar we hadden ook een zeer grote voorraad gedroogde kruiden. Deze gedroogde kruiden hebben wij meegenomen aan boord.

En daar waar we kunnen vullen we onze kruidenvoorraad aan. Niet alleen in de supermarkt, maar vooral ook in de natuur. Zo kwamen we in Grenada tijdens wandelingen veel nootmuskaat tegen onder de bomen. Deze hebben we geraapt, gedroogd en gebruiken we nu. Op de Canarische eilanden vonden we verse laurier. Hetzelfde laken en pak. Plukken, drogen en bewaren maar. Het laurier ligt trouwens ook in onze voorraadbakken, omdat het goed schijnt te zijn tegen ongedierte en kakkerlakken. Met kruiden kun je van elk gerecht iets lekker maken. Of het eten nou uit blik komt of dat je verse groenten gebruikt.

Iets anders is dat we in Nederland hebben gedaan is de door de vorige eigenaar ingebouwde koelkast om te bouwen tot vriezer. Vlees, vis en ingevroren groenten hebben we daardoor eigenlijk altijd aan boord. Nou ja, de vis moeten we natuurlijk eerst vangen. Maar daarna hoeven we niet gelijk een week vis te eten, omdat we het niet kunnen bewaren. Ik weet het is luxe om een vriezer te hebben, maar ook erg fijn. En het geeft een kans om bijvoorbeeld kruiden als Koriander en gember vers te kopen waar het beschikbaar is en in te vriezen.

Veel groenten in blik en noten hadden we bijvoorbeeld al gekocht in Spanje. Waar het niet duur was en toch best veel variatie.

De etensvoorraad was na de San Blas Archipel redelijk uitgeput en in Panama hebben we opnieuw groots ingeslagen. Zeker omdat we toen het besluit namen om naar Chili te vertrekken. We een lange tocht voor de boeg hadden en we niet wisten hoe de supermarkten in Chili bevoorraad waren. Dat was een goede keuze. De supermarkten in de grotere steden hebben een prima voorraad, maar het eten in blik is hier toch weer anders dan in Panama, wat maakt dat we nu weer andere dingen kopen en dus meer variatie hebben.

Klein inslaan doen we eigenlijk altijd. Het is grappig te merken dat je met een ander oog naar de schappen in een supermarkt kijkt. Altijd kijkend of er nog iets is dat we misschien op enig moment in de toekomst nodig hebben. Wat een mooie aanbieding is, wat een specialiteit is van een bepaald land, of een product dat in een gebied goed verkrijgbaar is. Zo hebben we in Suriname veel lokale sambal gekocht. En konden we op Bonaire en Curaçao de verleiding niet weerstaan om toch nog weer Nederlandse producten te kopen, als kaas en rookworst.

Al moet ik ook bekennen dat er wel eens wat mis gaan bij het winkelen. In Portugal hadden we te jonge witte wijn gekocht, welke niet zo goed bestand was tegen een varend en rollend schip. Waardoor we tijdens de Atlantische oversteek een soort azijn hadden in plaats van witte wijn. En nog niet zo lang geleden hadden we te laat in de gaten dat we in een paardenslagerij stonden, in plaats van bij de normale slager. Met als resultaat dat we nu paardenstoofvlees in de diepvries hebben liggen. Dat laatste vind ik nog wel een dingetje. Maar goed we hebben het en dus gaan we het in ieder geval proberen…

We hebben altijd voorraden olie, azijn, meel, bloem, gedroogde bonen, pasta, aardappelen en rijst aan boord. Aangevuld met groenten en bonen in blik. Maar bijvoorbeeld ook tomatenpuree, kokosmelk en pakjes slagroom. Daarmee kun je een gerecht altijd aanvullen of opleuken. Al eten we natuurlijk het liefst gewoon vers. Maar daar betalen we nu ook wel goed voor. Onze 10 kilo zak uien gaat snel en we hebben hier in Puerto Eden 2 kilo nieuwe uien gekocht voor ruim € 5,-. Een grote uitgave, als je je realiseert dat we voor een tientje ook tien kilo kochten. Maar het is het geld meer dan waard.

Pompoenpitten laat ik drogen en de schil ga ik met een mesje te lijf. Geen super leuke klus, maar het geeft een mooie voorraad heerlijke pitten, welke we dan weer door het brooddeeg doen voor variatie. Wist je trouwens dat de pitten van verschillende soorten pompoenen ook weer heel verschillend smaken?

Eieren kopen we meestal per 60 stuks. Door ze elke week in de doos te draaien blijven ze lang goed. Langer dan dat wij erover doen ze te eten. Toch testen we de eieren altijd voordat ze in de pan gaan. Want af en toe heb je hier helaas een iets te oud of fout ei.

Kort samengevat zijn we eigenlijk bijna altijd bezig met het voedsel aan boord. Waar we ook zijn. Het is een bijzondere manier van leven en elk gebied is weer anders. In het Caribisch gebied was er veel vers fruit, maar was het ook zo warm dat we er af en toe niet tegen konden eten. Waar we nu varen is het zo koud dat we de hondenkooi hebben ingericht als koelkast. We wijn en restjes eten in de kuip hebben staan, gekoeld en klaar voor gebruik. Het fruit is hier minder exotisch, maar we eten wel weer veel mandarijnen. Zo lekker! En toen ik van het voorjaar in Nederland was…vond ik het net luilekkerland. Wat kun je in Nederland veel krijgen, ongeacht het seizoen. Al vind ik ook dat het leven met de seizoenen heel fijn is. En natuurlijk veel beter voor de wereld waar we op leven.

Maar het belangrijkste, eigenlijk eten we altijd lekker. Van stoofpotjes met rode kool en eigen gemaakte appelmoes tot curries, pasta’s en ovenschotels. Vooral met de lokale en seizoensgebonden groenten die vers te krijgen zijn en anders met onze voorraad blik- of vriesgroenten. Het Kingkrab (Centolla) seizoen is begin juli gestart en we zijn bezig met het maken van een kooi om ze zelf te kunnen vangen. Maar ook de vissers schijnen ze graag aan je te willen verkopen. Centolla is echt heerlijk en een welkome afwisseling op ons dieet.

We hebben absoluut niets te klagen, maar zijn denk ik ook weer heel blij ben als we, over ongeveer een week of vier, vijf, in Puerto Natales weer lekkere verse inkopen kunnen doen en de voorraad kunnen aanvullen.