Aan het begin van het jaar hebben we in Suriname hout gekocht voor een nieuwe dekskist en de betimmering van de voorplecht. In Grenada vinden we eindelijk het juiste materiaal aan schroeven en bouten. Leuk! Een nieuw project en nu we nog lekker aan ons anker hangen ook een mooie plek om aan de slag te gaan. Dus blijven we een paar dagen langer in Grenada, hebben we na vier jaar eindelijk een houten voorplecht en lijkt de boot vanaf de buitenkant eindelijk af. Nu kunnen we in het vervolg heerlijk op de punt zitten als we bezoek krijgen van de dolfijnen.
Vanuit Grenada varen we naar Bonaire en daar is het plan om eens niet te gaan klussen. Niet alleen liggen we hier verplicht aan een moring, maar we willen het eiland ook goed verkennen en dat doen waar het eiland zo bekend om is, duiken. En ja, we hebben het eiland verkend, we hebben gedoken, maar we hebben vooral geklust. Nou ja, Jaap heeft geklust en ik ben dan de lieftallige assistente en probeer zo goed mogelijk te helpen.
Reden, een nieuwe wasmachine… Veel boten hebben er een aan boord, maar wij vonden het een beetje luxe. Op de hand wassen kan prima en af en toe naar een wasserette is ook niet zo erg. Na negen maanden blijkt alleen dat op de hand wassen niet altijd het juiste resultaat geeft en de wasserette veel gedoe is en een redelijke aanslag op onze scheepskas. De ABC-eilanden kunnen wel eens de laatste mogelijkheid zijn om een wasmachine op 220 Volt te kopen, dus gaan we maar eens rondkijken. En we hebben geluk, we vinden een simpele machine met afwijkende maten, waardoor de machine in onze natte cel moet passen. En misschien nog wel belangrijker, überhaupt naar binnen kan. De luxe van een zitbadje in ruilen voor het praktische gemak van een luxe wasmachine? Die keus is snel gemaakt en daarmee is er een einde gekomen aan het rare zitbad wat alleen maar ruimte innam en goed was voor opslag. En hebben we nu een wasmachine en een nieuwe douchebak.
Op Bonaire hebben we heel Hollands veel gefietst. Het is een redelijk vlak eiland, met veel vals plat. Ik geloof dat veel mensen ons een beetje voor gek verklaarden, maar wij vonden het heerlijk. Zo lang je fietst voel je de wind en is het niet zo heel erg warm. En het is een goede reden om onderweg eens een verfrissende duik te nemen. Dus op de fiets naar het National Park en dat was prachtig. Helemaal alleen op een stoffige landweg, met om je heen veel cactussen en af en toe een leguaan die voor je fiets weg stuift. De meeste mensen bezoeken het park met de auto, dus fietsen waren ze niet erg gewoon. Dat de leguanen in het park erg gewend zijn aan toeristen merkten we toen we op een strandje even een broodje gingen eten. Uit alle hoeken en gaten komen ze te voorschijn en binnen de kortste keren proberen ze een deel van je brood afhandig te maken. Ik ben een held op sokken wat dat betreft, dus mijn trek was na 1 broodje wel gestild. Maar verder genieten we met volle teugen van de zee, het opspattende water tegen de rotsen en de bijzondere vegetatie in het binnenland. En omdat we steeds meer een bootjesconditie krijgen is een dag stevig bewegen ook helemaal niet verkeerd.
Ligt het nationaal park op de ene punt van het eiland, de andere punt staat bekend om haar zoutwinning. We zijn erg benieuwd en hebben ook wel weer zin in een fietstochtje. Het is een rare gewaarwording. Aan de ene kant van de weg de mooie blauwe zee en aan de andere kant alleen maar zoutbekkens. Het water in de verschillende bekkens hebben verschillende tinten roze. Zijn het algen of juist het zout? Wij denken het laatste. Het is een bijzonder gezicht en ziet er prachtig en vooral ook desolaat uit. Helemaal op de punt van het eiland zijn, volgens ons, nog hele oude bekkens te zien met dammen van steen. Daarnaast kleine slavenhuisjes voor de arbeiders van destijds. Poeh, dat zal een zwaar leven geweest zijn.
Als we de punt ronden zien we opeens een plas met heel veel Pelikanen. We hebben ze in het park ook al gezien, waar ze gracieus door het water stapten op hun hoge poten. Maar hier staan er wel honderd.
Te ver weg voor een foto, maar in mijn geheugen gegrift. Dit zijn toch wel de momenten dat ik me realiseer dat het heel bijzonder en misschien vooral luxe is om zo’n reis te mogen maken.
Een van de laatste uitjes is duiken op Klein Bonaire. We hebben al een paar keer vanaf de boot gedoken bij het housereef. Het rif wat voor de kust van Kralendijk ligt en waar alle zeilboten aan de moring liggen. Klein Bonaire ligt tegenover ons in de baai en is een klein eilandje met heel veel duikmorings en sommigen zijn goed geschikt om met je eigen boot aan te liggen. Het waait stevig en dat is aan de ene kant jammer, omdat we niet naar de plek kunnen waar we graag naartoe hadden gewild, maar aan de andere kant is het heerlijk. We liggen in ons eentje bij het eiland en maken twee prachtige duiken. Het rif vind ik bijzonder en we zien grote eel-achtigen en net andere vissen als bij het hoofdeiland. Hurricane Lenny heeft destijds veel schade toegebracht aan het gebied waar wij gedoken hebben, maar het koraal heeft zich al mooi hersteld en door de rotsstructuur maakt dat er overal inhammen zijn waar iets kan zitten. Je kijkt je ogen uit.
Tussen de twee duiken door genieten we van het uitzicht op om ons heen, eten we een broodje en slingeren we de generator aan om onze duikflessen opnieuw te vullen. En omdat de generator toch aan staat draaien we gelijktijdig een wasje, zodat we vanavond weer in een schoon bed kunnen slapen. Ja, het is een luxe leven!
0 Comments