Na Jaap zijn thuiskomst hebben we een korte, maar gezellige vakantie met Jaap zijn zus en haar gezin. Met zijn vijven vertrekken we voor een trip naar de gletsjers. Hoe anders is dit dan hun vorige bezoek, waar we elke dag zwommen, snorkelden en buiten aten. Nu kenmerkt de trip zich door winterse vergezichten, gletsjers, ijs, spelletjes en knutselen. En het spotten van dieren. Zeehonden, zeeleeuwen, pinguïns, dolfijnen en walvissen. Maar ook beverdammen, Guanaco’s en heel veel bloeiende bloemen in deze periode van het jaar. Voor een vijfjarige, maar ook voor ons, erg veel indrukken en mooie momenten.
We hebben tijdens ons vorige tripje helemaal geen pinguïns gezien in het Beaglekanaal. En nu zien we ze regelmatig. Zou het met de seizoenen te maken kunnen hebben? Ik heb geen idee, maar het is zeker iets om eens uit te zoeken. We hebben een heerlijke tijd met elkaar, maar het is helaas ook veel te snel weer voorbij. Want na een week zetten we ze alweer op het vliegtuig.
En wij? Wij vertrekken dezelfde dag nog naar Ushuaia. Janke komt een paar dagen bij ons op bezoek, voordat ze met de Bark Europa naar Antarctica vertrekt. We azen nog op een plekje bij haar aan boord. Maar het zit bom en bom vol. Dus Jaap zijn Antarctica trip blijft zijn trip. Wie weet ooit in de toekomst. Maar voor nu hebben we besloten geen permit aan te vragen voor ons eigen schip. Te omslachtig, heel veel werk en strenge eisen. Waar we trouwens prima aan kunnen voldoen, maar het betekent ook dat we dan nog een jaar in deze omgeving zullen moeten blijven. En hoe mooi het hier ook is. Warmte en zon worden een steeds prettiger gedachte.
Het is fijn om Janke weer te zien. De vorige keer dat ze bij ons op bezoek was moesten Jaap en ik halsoverkop naar Nederland. Nu is dat gelukkig anders en hebben we een paar heerlijke dagen samen. Ook wel bijzonder elkaar zo aan de andere kant van de wereld weer te ontmoeten. Daar waar wij zijn en zij gaat werken. Wanneer Janke met de Europa vertrekt begint voor ons een ander leven. Voorbereiden op opnieuw een lange periode in de kanalen.
We willen al onze voorraden aanvullen, zodat we voor een half jaar vooruit kunnen in de kanalen. We denken niet dat we zo lang onderweg zijn, maar voor het geval dat… Liever iets te veel aan boord dan te weinig. En aangezien de koers van de Argentijnse peso ten opzichte van de euro prima is, is het leuk boodschappen doen. We sjouwen dagen de hele stad door op zoek naar bootonderdelen. Ook de supermarkt wordt regelmatig bezocht. Ik vind stukken kaas van ongeveer 5 kilo per stuk, netjes gesealed. Super! Dat is beter dan de kleine en vaak smaakloze stukjes uit de supermarkt.
Maar vooral de slager is erg blij met ons. De laatste plek waar we Argentijns vlees kunnen inkopen. En dat willen we toch niet aan onze neus voorbij laten gaan. We kopen grote hompen, welke we in de boot zelf snijden en in porties verdelen voor in de vriezer. Als de tafel vol ligt met alles wat in de vriezer moet is het ook wel even schrikken. Misschien waren we toch een beetje te enthousiast met inkopen.
Voor vertrek besluiten we ook nog even naar de tandarts te gaan. We zijn getipt voor een goede en goedkope tandarts. Een controle van het gebit en wat tandsteen verwijderen lijkt ons geen slecht idee. Het bezoek aan de tandarts blijkt een hele belevenis. Jaap mag als eerste in de stoel en als hij nog niet zo lang ligt wenkt de tandarts mij. “Kijk, zegt ie, daar zie je een gaatje.” Ik kijk naar Jaap zijn gebit en inderdaad, je kunt heel duidelijk zien waar het gaatje zit. Hier niks geen foto’s om het gebit te checken, maar een tandarts die uitgebreid de tijd neemt en op een briefje precies noteert hoe het er met elke tand voor staat. Jaap ligt uiteindelijk een uur in de stoel. De twee gaatjes worden direct gevuld en het gebit netjes gereinigd.
Dan ben ik aan de beurt. Ik ga vrij relaxt in de stoel liggen. Ik heb eigenlijk nooit wat. Maar dat blijkt een grote vergissing. Anderhalf uur later kom ik weer omhoog. Vijf gaatjes verder en de uitdrukkelijke uitleg dat ik niet zoveel meer mag snoepen. En dan vooral geen chocolade meer. Oef, dat is een kleine tegenvaller zeg. Aan de gebitsreiniging zijn we niet eens toegekomen. De rekening viel ten opzichte van Nederland heel erg mee en we zijn blij dat we toch nog maar even een bezoek hebben gebracht. Want klachten midden in de kanalen zijn natuurlijk alles behalve fijn.
Na twee weken Ushuaia zijn we klaar voor de terugtocht. We willen nog graag een meerdaagse wandeling doen op Isla Navarino en als Kaap Hoorn nog tot de mogelijkheden behoort lijkt ons dat ook heel gaaf. Maar het loopt allemaal net even wat anders. Bij aankomst in Puerto Williams letten we even niet op en hebben niet in de gaten dat de startmotor door blijft lopen. Als we aangelegd hebben en het achterluik openen komt ons een geweldige stank tegemoet. De polen van de startaccu zijn weg gesmolten en ook van de startmotor is niet zo heel veel meer over.
Dus gaan we een paar dagen later weer terug naar Ushuaia. Niet met onze eigen boot, want die gaat nergens heen op dit moment. We kunnen meevaren en logeren op de Saoirse. Een boot van vrienden van ons. Een geluk bij een ongeluk. De kans om de motor nog te laten repareren of een nieuwe te vinden willen we toch niet laten lopen. Maar het betekent ook terug naar die grote, drukke stad waar we al afscheid van hadden genomen.
Een nieuwe startmotor is bijna niet te vinden. En als we er eentje vinden blijkt ie zo duur dat we er vier kunnen aanschaffen in Nederland. We vinden nog wel een klein winkeltje die startmotoren repareert. Maar waar Jaap al bang voor was blijkt waarheid. We hebben voor de eerste keer iets wat we niet zelf of niet door iemand anders kunnen laten repareren. Dus wordt de motor in Nederland besteld en nemen David en Han deze over twee weken mee. Tot die tijd liggen we motor-loos in de haven. Zit Kaap Hoorn er niet meer in. Maar hebben we ruim de tijd voor andere (boot)klusjes. Jaap zet nieuwe polen op de accu’s. Tijdens het testen blijkt dat ze redelijk op hun donder hebben gehad, maar het nog wel goed genoeg doen. Dat scheelt weer. Ik zet een laundry service op om de startmotor een beetje terug te verdienen en we gaan erop uit om te wandelen, calafatte te plukken en munt. We gaan straks in ieder geval met voldoende gedroogde theeblaadjes en jam weer op weg naar het noorden.
Weer een prachtig verslag van jullie leven en belevenissen! Wel pech met die startmotor maar hoort ook bij zo’n way of life. Je bent erg inventief met je wasserette etc.
Prachtige foto’s ook en wij maar in de grauwe luchten zitten:) gelukkig hebben wij 6 weken Portugal in het vooruitzicht ook niet verkeerd.
Komende vrijdag ben ik aan de Herodotuslaan en zal aan je denken❤️
Lieve groet Gitty
Wat leuk om weer wat beelden en verslagen van jullie te ontvangen.
We lezen het met heel veel plezier.
Wij vinden dat jullie er gezond d en gelukkig uit zien.
Het waren weer heftige dagen.
We hebben een goed telefoongesprek met Aukje gehad.
Peter en Miranda gaan deze week op vakantie naar Zanzibar.
We hopen dat jullie problemen weer snel opgelost worden,zodat er weer gevaren kan worden.
Voorlopig hebben jullie al heel wat van de grote wereld gezien.
Geniet er maar goed van.
Liefs en groeten van Wim en Gonnie