Gambier heeft prachtige pareltjes. Mooie plekken en vriendelijke Polynesiërs die ons verblijf hier heel aangenaam hebben gemaakt. Prachtige wandelingen op het vulkanische Mangareva, mooie eilanden en ankerbaaien en motu’s met wit strand en kokosnoten. En dan natuurlijk niet te vergeten de wekelijkse zondag BBQ bij Hervé en Valerie en het ontzettend fijne contact wat we met ze hebben.
Maar het einde van ons verblijf in de Gambier komt eraan. Nu we weer rond mogen varen in heel Frans-Polynesië praten we er regelmatig over wat we willen. Waar we zin in hebben en wat seizoen-technisch het meest praktisch is om naartoe te varen. Hier in de Gambier wordt het langzaam winter, met de daarbij horende depressies en koeler weer. Ons plan is om naar het noorden te varen en de Tuamotus bezoeken. Zodat we hopelijk weer wat meer zon zien, stabieler weer hebben en een heel ander gebied gaan verkennen.
Terwijl we met een schuin oog naar het weer kijken voor een goed weervenster om te vertrekken, zijn er toch ook nog een aantal dingen die we graag willen doen in de Gambier. Want de echte parels van de Gambier zijn de zwarte parels. En een bezoek aan een parelfarm staat hoog op ons lijstje. De zwarte parels zijn het grootste exportproduct van Frans-Polynesië en de Gambier schijnt de beste parels te produceren. Dit lijkt ons dan ook de plek om een parelboer te bezoeken en om te zien hoe de parelproductie in zijn werk gaat.
Christine van Sucker Shack regelt dat we, samen met een paar andere boten, de farm van Dada mogen bezoeken. Samen met zijn broer heeft hij een farm aan de noordzijde van Mangareva. Bij een farm moet je je het volgende voorstellen. Dada heeft een water-concessie toegewezen gekregen waar hij zijn oesters mag laten groeien. Daarnaast heeft hij samen met zijn broer in de baai een klein huisje op palen in het water waar ze werken.


Dada vertelt ons over zijn bedrijf en hoe het is om een parelboer te zijn. Het is een bedrijfstak met de nodige risico’s, want het produceren van een goede parel kost tijd en inspanning. Hij heeft 70.000 oesters en een gezonde oester kan drie keer een parel produceren. Maar je hebt specialistische medewerkers nodig om de oesters voorzichtig te openen en alle handelingen uit te voeren die nodig zijn om een goede parel te produceren. Over het algemeen wordt dit werk gedaan door Chinezen. Maar met het Corona virus hebben vele Chinese medewerkers niet meer de mogelijkheid gehad om na het Chinees nieuwjaar naar de Gambier terug te keren. Zo ook de medewerker van Dada. Hij heeft nu een Chinese medewerker van een van zijn collega’s gehuurd om dit werk voor hem te doen.
De Chinese medewerkers, die normaliter bij de farmers inwonen, worden door hen voorzien van eten. We begrijpen dat de Chinezen kieskeurig zijn qua eten en het Polynesische eten niet kunnen waarderen. Naast het hebben van een parelboerderij hebben de meeste boeren dan ook nog een moestuin waar ze de nodige groenten produceren voor hun medewerkers. Ook de winkels op het eiland hebben een groot assortiment Aziatische producten.


Tijdens ons bezoek zijn er in het huisje vijf medewerkers aan het werk. De jonge oesters hebben inmiddels ongeveer 18 maanden de tijd gehad om te groeien en vandaag wordt er voor het eerst een klein rond balletje van schelp in de oesters geplaatst. Dit balletje is de basis van de parel.
Lin van Hai You is Chinese en ze spreekt uitgebreid met de Chinese medewerker. Deze is daar zo enthousiast over dat hij haar uitgebreid vertelt over wat hij aan het doen is. Lin vertaalt zijn verhaal voor ons naar het Engels en zo krijgen we een zeer uitgebreide uitleg van het werk wat er gedaan wordt. Wanneer de medewerker de oester opent kijkt hij goed naar de kleur aan de binnenzijde van de schelp. Heeft deze de goede kleur voor het produceren van parels, dan wordt deze oester opzij gelegd. Dit is meteen het einde van zijn leven. Want met het balletje wordt er ook een klein stukje vlees (of spier) van de goed gekleurde oester toegevoegd om de juiste kleur van de parel te bepalen.
Na het vullen van de oesters gaan ze met velen in een bed en worden teruggeplaatst in zee. Vanaf nu worden ze elke drie maanden onder hoge druk schoongespoeld om ziektes en andere ongemakken te voorkomen en de parel de maximale kans te geven zich goed te ontwikkelen. En alles moet mee zitten. Van het plaatsen van het balletje tot de hoogte waarin de schelpen in het water hangen en het weer. Parels blijken op de Aziatische markt veel geld waard te zijn, maar zodra er een klein putje, een vergroeiing of een kleurschakering in zit die niet klopt, is een parel niets meer waard en moeten ze eigenlijk vernietigd worden. En dat zijn een groot deel van de parels.


Tijdens ons bezoek worden er helaas geen parels geoogst. De jonge oesters die nu gevuld zijn worden over anderhalf jaar geoogst, waarbij de parel wordt verwijderd en er een nieuw balletje van schelp in de oester wordt geplaatst. Om de oester voor de gek te houden is dit balletje net zo groot als de parel die verwijderd is. De tweede parel zal dus groter van formaat zijn dan de eerste en de laatste parel is het grootst. Maar dan zijn we ook zo maar zes jaar onderweg in het leven van de oester.
Het was ontzettend leuk dat we van zo dichtbij konden meekijken op de Pearlfarm. En ik ben blij dat we ervoor gekozen hebben deze farm nog te bezoeken. Maar nu is het echt tijd om te vertrekken. Het volgende weervenster vertrekken we naar Hao in de Tuamotus.
Wat interessant! Veel geluk met jullie verdere reis!
Dit verhaal is weer een pareltje! Dank je, Minke.
Weer een schitterend beeldend verhaal genoten
Wij blijven deze zomer thuis
Gr. Rob en riet
Zo komen wij ook nog eens ergens Minke!! Dank voor je beeldende verhalen❤️Goeie reis naar jullie volgende bestemming.
Wat een prachtig mooi verhaal fijn dat jullie weer uit kunnen varen
Dit is echt heel interessant, wat een bewerking voordat het tot een consumenten Parel is gegroeid. Nu op naar HAO dat is me een speld in een hooiberg zoals ik heb gezien op Wikipedia, zo veel stipjes wat elk een eiland(je) zou zijn en héél veel onbewoond ben zéér benieuwd wat jullie erover gaan schrijven.
Een bevolking van zeg maar 1500 op HAO, alhoewel Schiermonnikoog heeft trouwens minder, 947 vaste bewoners.
Wens jullie behouden vaart met groet uit Groningen
Een leuk verhaal, wij blijven ook thuis, de Corona is nog niet uitgewoed.hMisschien in het najaar.
Mooi om te lezen over zo’n onbekend ambacht. Goede vaart maar weer en een mooie tijd in weer een nieuwe omgeving.
Prachtig beschrijving van een weinig bekende duurzame industrie. Weer een HS aan je boek toegevoegd.
Goede voortzetting van jullie reis.