We volgen de berichtgeving over Corona op de voet. Tenminste, wanneer we in het bereik van het internet zijn. Berichten uit Nederland en natuurlijk ook wereldwijd. Maar ook de consequenties die het heeft voor ons als wereldzeilers. Want met alle landen die hun grenzen sluiten hebben wij ook steeds minder mogelijkheden om ons te verplaatsen, mocht dat in de toekomst om welke reden dan ook nodig zijn.
Ondanks dat we ons zorgen maken over vrienden en familie zien we ook in dat we op een van de veiligere plekken op aarde zijn. Gambier ligt zeer afgelegen en de terugkomst van Chinese werknemers in de Pearlfarms is direct stopgezet toen het nieuws bekend werd dat het virus in China was geconstateerd. Normaliter werken in Gambier ongeveer 400 Chinezen, nu zijn er nog een handvol. Bijna iedereen was naar huis voor het Chinese nieuwjaar en kon China niet meer verlaten. Voor de Parel industrie een grote klap.
Terug naar Nederland is voor ons geen optie. Niet alleen omdat we de boot niet achter kunnen (en willen) laten en naar huis vliegen lastig is. Maar ook omdat we ervan overtuigd zijn dat we op dit moment hier veiliger liggen dan in Nederland. Doordat we in Chili ons schip tot de nok toe hebben gevuld met voedsel zijn we een soort drijvende supermarkt en hebben we voor maanden (lang houdbaar) voedsel aan boord. Volgens Jaap hebben we zelfs voldoende voedsel om vanaf hier non-stop naar Nederland te zeilen. Al ben ik daar iets minder optimistisch over, want dat wordt dan wel een dieet van pasta en rijst ben ik bang.
Ondanks dat we ons hier heel veilig voelen, verbaast het ons niet dat vorige week de eerste gevallen van Corona in Tahiti (800 mijl van hier) zijn vastgesteld. Een toerist en een Polynesische overheidsmedewerker die voor het werk in Frankrijk was. En dan gaat verspreiding natuurlijk, net als in alle andere landen, snel. Zeker nu alle kinderen die in Tahiti op school zitten naar huis zijn gestuurd en dus naar al de verschillende eilanden in Frans Polynesië zijn vervoerd.
De afgelopen dagen is er veel gespeculeerd door zeilers. In de Marquesas schijnen de boten verzocht te zijn de eilandengroep te verlaten. Maar of het werkelijk zo is, we weten het niet. Verplaatsen tussen de verschillende archipelagos is in ieder geval niet meer mogelijk. Iedereen heeft een mening en soms denk ik wel dat een aantal zeilers het lastig vinden van hun zeilplanning af te wijken of andere plannen te maken. Want ondanks de vele lockdowns zijn er toch nog boten uit Panama vertrokken richting Frans Polynesië. Wat ik persoonlijk niet zo goed snap, want regels veranderen wereldwijd op dit moment per uur zo lijkt het. En als je nergens meer naar binnen mag heb je wel een probleem. Maar ook mijn mening is maar een mening natuurlijk. Als zeiler ben je dan in ieder geval vier weken in quarantaine geweest op je eigen boot, voordat je vanuit Panama in Frans Polynesië aankomt. Of de overheid dat acceptabel gaat vinden is natuurlijk een tweede.
Een ding weten we wel zeker en dat is dat heel Frans Polynesië sinds 21 maart 2020 00.00 uur voor vijftien dagen in lockdown is. Over de marifoon wordt elk uur een security bericht uitgezonden voor internationale schepen, waarin nieuwe schepen verzocht worden contact op te nemen met Tahiti en dat ze niet van boord mogen. Toeristen zijn niet meer welkom en worden in quarantaine geplaatst op het moment dat ze toch het land binnen komen. Iedereen is verzocht thuis te blijven en alleen voor werk, boodschappen en noodzakelijke medische zorg het huis te verlaten. Dit geldt ook voor ons als zeilers. Eigenlijk eenzelfde situatie als in Nederland.
Veel boten zijn nog snel naar Rikitea gevaren om de aankomst van het bevoorradingsschip af te wachten. Waar ze hopen diesel, voorraad en verse goederen te kunnen kopen. Wij waren al een week op een onbewoonde motu in het noorden van de archipel en hebben besloten dit juist niet te doen. Voedsel hebben we genoeg en vers water en diesel zou ook geen probleem moeten opleveren. Dus zijn we verhuisd naar Taravai, een eiland in het zuid-westen van Gambier. Hier kunnen we hopelijk nog verse papayas en bananen kopen bij lokale vrienden en liggen we dichtbij goed beschutte baaien wanneer er eind volgende week een front onder ons door trekt. Een front waar op dit moment veel wind in zit.
Anders dan in Nederland hebben wij geen internet in ons drijvende huis, maar moeten we ons vermaken met het uitzicht dat we hebben en een verkoelende plons naast de boot. Maar geen internet betekent ook dat we de ontwikkelingen niet meer goed kunnen volgen. Al luisteren we elke avond wel naar het zeilers-net op onze SSB radio, waar we updates krijgen van de ontwikkelingen in Frans Polynesië. Maar we blijven natuurlijk erg benieuwd hoe het met vrienden en familie is. Leuke nieuwtjes en feiten, maar ook wat de ontwikkelingen zijn in Nederland en wereldwijd. Dus aangezien de meesten van jullie ook wat meer thuis zitten dan normaal… schroom niet om ons eens mailtje te sturen op ons mailadres van Winlink. Maar vergeet niet, alleen tekst en geen bijlagen en foto’s, want die kunnen we niet binnenhalen op onze radio.