Dag 4
Het einde van de vierde nacht is in zicht en dat betekent dat we toch al weer een paar dagen op zee zitten. We zijn inmiddels ook weer aardig gewend aan het zeeleven en het ritme dat hierbij hoort. Dit maakt dat alles net wat minder energie kost en we ons wat relaxter voelen dan de eerste paar dagen. We varen gemiddeld ongeveer 125 mijl per dag, wat maakt dat we nog een dikke 300 mijl voor de boeg hebben. We zijn dus ruim over de helft van deze tocht, die in totaal 750 zeemijlen lang is.
We hebben niet alleen een lekker windje, maar ook lekker weer. Overdag is het dan ook voldoende warm voor een zwemoutfit, zonnehoed en zonnebril. ‘s Nachts een lange broek en een jasje. Ik weet nog dat Jaap twee jaar geleden op Spitsbergen zei: Het is hier werkelijk prachtig, maar de volgende reis van deze boot is toch echt naar het zuiden, naar de warmte. En als niet wereldreiziger snap ik deze opmerking inmiddels ook. De zon en warmte maken dat, zo vind ik, het minder afzien is op een boot, het geeft een ander gevoel. Wat niets zegt over de pracht van Spitsbergen, maar wel over het weer en vooral de temperatuur en wat dit met je doet.
Gisteren hebben we voor de eerste keer aan boord brood gebakken met de broodbakmachine. Een beetje luxe, maar aangezien de generator elke dag een paar uurtjes draait om de watermaker te laten draaien (en van zoutwater drinkwater te maken), hebben we in die uurtjes ook voldoende stroom voor andere dingen. En daar maken we dan maar even gebruik van. Als de watertanks weer helemaal gevuld zijn wordt het gewoon weer een broodje op de hand bakken. Wat eigenlijk ook wel zijn charme heeft.
Verder is Jaap druk bezig geweest om alle meters aan boord (voor snelheid, wind en koers over de grond) via de AIS te laten lopen. Dit in verband met een kapotte stekker in 1 van de antennes, waardoor we deze gegevens alleen beneden op de laptop nog konden zien. Alleen de koers over grond mist nog, maar verder heeft een dag puzzelen met snoertjes toch veel resultaat opgeleverd. En een gepuzzel was het, want in de technische tekeningen in de gebruiksaanwijzingen van de meters stonden zo veel fouten dat het een gevalletje trail and error was. Wat praktisch gezien betekent alle keuzemogelijkheden van de volgorde van de elektriciteitsdraadjes letterlijk uitproberen om erachter te komen welke manier van aansluiten tot het juiste restultaat leidt. Ik geloof niet dat ik zo veel geduld zou hebben hiervoor.
In Lissabon hebben we ons matras door midden gesneden en er een zachtere toplaag opgelegd. Dit heeft niet alleen geleid tot meer slaapcomfort, maar ook dat we voldoende schuimrubber over hadden om kussens te maken voor in de kuip. Inmiddels zijn twee van de vier kussens gereed en ben ik blij dan je niet altijd weet wat je mist. Want op een kussen zitten, in plaats van op de houten bank is toch wel erg comfortabel. Een goede motivatie om de andere twee kussens de komende dagen ook nog even af te maken.
En verder…
Verder genieten we van de rust om ons heen en het geluid van de zee, lezen we veel, maar hebben we ook even de tijd genomen de afgelopen maanden te evalueren en hier ontwikkelpunten voor onszelf uit te halen. Kookt Jaap elke avond nog steeds alsof hij thuis staat te kokkerellen en hebben we op deze tocht helaas nog helemaal geen dolfijnen of walvissen gespot. Maar wie weet komt dat nog!