Covid bubbels

Terwijl in Nederland het aantal Covid besmettingen blijft stijgen en er een lockdown wordt aangekondigd, blijkt het eiland Nuku Hiva zich goed te weren tegen het virus. Nog altijd zijn de meeste besmettingen in Tahiti en de omliggende Society eilanden. De Marquesas vormen aan de rand van Frans Polynesië – en ver van de besmettingshaarden verwijderd – zo hun eigen bubbel. De enkele besmettingen hier op het eiland worden snel geïsoleerd en tot nu toe is het bij deze enkele besmettingen gebleven.

Wat ik eigenlijk best verwonderlijk vind met de lokale en internationale toeristen die hier nog steeds komen. Er liggen in de hoofdbaai, Taiohea bijvoorbeeld verschillende Deense charterboten, die regelmatig nieuwe gasten krijgen. Ook de Aranui, een combinatie van cruise- en vrachtschip, komt elke twee weken met gasten aan boord. Deze Europeanen en Amerikanen reizen via besmet gebied naar de Marquesas, waardoor je zou denken dat het virus makkelijk deze kant op moet kunnen komen.

De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat de Aranui al een paar keer na vertrek weer is terug gekeerd naar de hoofdstad van Nuku Hiva om mensen met covid verschijnselen van boord te zetten en in isolatie te plaatsen. In de cruisersgemeenschap wordt het schip al gekscherend de Covid-express genoemd.

Een vrij normaal leven

Verder lijkt het hier op een vrij normaal leven, met natuurlijk een aantal beperkende maatregelen. Dit maakt dat wij ons denk ik nog steeds niet kunnen voorstellen hoe het er in de rest van de wereld nu aan toe gaat. Hoe Covid van invloed is op ieders leven en hoe het moet zijn om nu in de zorg werkzaam te zijn, in isolatie te zitten of te moeten leven met Corona en de gevolgen van deze ziekte. Natuurlijk horen en lezen we veel over de situatie in Nederland en wereldwijd, maar je voorstellen hoe dat in werkelijkheid is vind ik lastig. Omdat we hier midden in de stille zuidzee op een plek zijn waar we er tot nu toe gewoon minder mee worden geconfronteerd.

We hebben zeker onze beperkingen en kunnen Frans Polynesië op dit moment niet verlaten. Omliggende landen hebben hun grenzen nog steeds gesloten, of verstrekken alleen toegang wanneer het in hun economisch belang is. New Zealand heeft bijvoorbeeld de voorwaarde dat je voor ruim € 20.000,- aan je boot moet laten verspijkeren om toegang te krijgen tot hun grondgebied. Voor ons als doe-het-zelvers een immens bedrag. Dat gaan we natuurlijk nooit besteden aan alleen materiaal en havengeld.

Ook zijn we deze feestdagen niet in Nederland. Wat wel de bedoeling was, maar wat we door Covid gecanceld hebben. Niet alleen het reizen naar een gebied met zoveel meer besmettingen vinden we een risico. Maar ook de kans dat we misschien niet terug kunnen keren naar ons huis op het water is iets wat we liever niet werkelijkheid zien worden.

In Frans Polynesië zelf is sprake van ‘social distancing’ en mag je met maximaal zes personen bij elkaar komen. Maar restaurants zijn, hier in de Marquesas in ieder geval, nog steeds geopend. Zonder mondkapje en het desinfecteren van je handen kom je hier geen winkel of overheidsgebouw in. En al voelt het soms anders, omdat het maken van reisplannen niet echt mogelijk is, we hebben heel veel vrijheid. We kunnen met onze Eastern Stream door heel Frans Polynesië varen en hebben inmiddels de meeste eilanden van de Marquesas uitgebreid verkent. We maken vele wandelingen en ik heb zelfs een yoga cursus gevolgd. Maar hier op Nuku Hiva hebben we ook veel aan de boot geklust en ons terug getrokken in onze eigen bubbel.

Feestdagen bubbels

Daar waar vele boten ervoor kiezen om in de hoofdbaai kerst en oud & nieuw te vieren besluiten wij met een aantal boten juist naar Baie Hooumi te gaan. Deze baai ligt een mijl of zeven van de hoofdbaai en het blijkt voor ons een veel betere plek. Geen veertig boten en stadse geluiden, maar de hanen die je wekken en de geiten en koeien die je op de berghellingen kunt zien grazen. Het dorpje is klein en de mensen allervriendelijkst. Al is dat laatste eigenlijk in heel Nuku Hiva het geval.  Wij vinden het er prachtig, maar met minimaal internet willen maar weinig mensen hier zijn tijdens de feestdagen.

En zo vormen we onze eigen bubbel voor de feestdagen. We liggen met vier boten in de baai en hebben een kerst met volop eten. Kerstavond raclette, een Zwitserse traditie op Kalea en eerste kerstdag komen Spruce, Kalea en de Nederlandse Rhapsody bij ons aan boord voor het kerstdiner van lamsbout. Waarna we de kerst afsluiten met een diner op Spruce.  Drie dagen vol gezelligheid en eten. Maar ik neem ook de tijd om me onder te dompelen in kerstfilms. A Christmas Carol van Dickens, zoals we vroeger ook altijd thuis deden. En daarmee voelt thuis toch even heel dichtbij.

Manta Roggen

De kers op de taart in deze baai is wel het bezoek van een grote groep Manta roggen. Ze foerageren bijna elke dag in de baai, maar meestal ver van de boot verwijderd. “Wow”, zegt Jaap een paar dagen na kerst. “Kijk eens hoe dichtbij de Manta’s vandaag zijn!” We denken allebei hetzelfde en schieten snel in onze zwemkleren. Vanaf de boot plonsen we zo het water in. De roggen tasten eerst even af wat we van plan zijn, maar na verloop van tijd lijken ze net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. Ze komen met hun open bekken dicht langs gezwommen. Het lijken wel hele grote vogels, die door het water voorbij komen zweven. We tellen uiteindelijk ongeveer vijftien verschillende roggen, allemaal anders in kleur en tekening. Het is werkelijk fantastisch en een heel bijzondere ervaring om zo lang samen met ze in het water te zijn.

We vinden het er zo relaxed dat we uiteindelijk ook voor oud & nieuw niet terug gaan naar de hoofdstad. Na een avond met BBQ, Kolonisten van Catan en een toost onder de sterren op het nieuwe jaar duiken we heel braaf zo rond half twee ’s nachts ons bed in. We zijn benieuwd wat het nieuwe jaar ons en iedereen om ons heen gaat brengen. We hopen dat de vaccins hun werk gaan doen en 2021 de boeken in zal gaan als het jaar waarin de wereld grip gaat krijgen op Covid.

Voor nu wensen we jullie een jaar vol inspiratie, avontuur en gezondheid!