Achteruit! roep ik vanaf het voorschip naar de kuip. Hard achteruit!!! Maar precies op dat moment schuift de boot een klein stukje omhoog en weer omlaag. Zo aan het geluid te horen zijn we over een rots heen gegleden Als ik om me heen kijk zie ik opeens dat het overal inmiddels ondiep is en dat er dikke stenen onderwater liggen. We wisten dat er een bank lag in deze baai, maar we waren iets te veel gefocust op het prachtige uitzicht op de gletsjer.
Jaap blijft gelukkig heel rustig. We schoven er netjes overheen en de onderkant van de kiel is echt dik genoeg. Een stalen plaat van zeker een centimeter of drie, vier, vijf, zegt ie. Daar zit nog geeneens een deukje in. Dus water komt er echt niet naar binnen. Hoewel het onze eigen schuld is hebben we niet meer een echt lekker gevoel bij deze prachtige baai. Dus wanneer we ook nog eens geen goede ankerplek kunnen vinden gaan we snel een baaitje verder.
Een goede beslissing, want Caleta Coloane blijkt een super mooie baai. Als we tussen de eilandjes door naar binnen varen zien we om ons heen drie gletsjerarmen. Eén hoog op de berg en twee anderen komen heel mooi naar beneden gezet. Achter de eilandjes gaan we bakboord uit en komen voor mijn gevoel op een soort binnenmeer terecht. In een klein hoekje achter een heel klein eilandje kruipen we zo dicht onder de bomen dat we ze bijna aan kunnen raken en leggen naast het anker vier lijnen uit naar de kant. Hier kunnen we op verkenning. Naar de gletsjers, de berg op naar een meer of naar de top van een andere heuvelrug met uitzicht op Brazo Sudoeste del Canal Beagle. Er is keuze genoeg.
Maar hoewel sommige niet groen blijvende bomen al dik in de knop zitten, hebben we de volgende dag de hele dag sneeuwbuien. Grote witte vlokken komen naar beneden en veranderen de wereld om ons heen langzaam in een meer witte dan groene omgeving. Het voelt een beetje als maart roert zijn staart en april doet wat hij wil. In plaats van op verkenning te gaan zitten we de hele dag binnen. Werpen we af en toe een blik naar buiten in de hoop dat het weer opknapt. Maar besluiten uiteindelijk gewoon nog een dagje te blijven liggen, zodat we alsnog aan de wandel kunnen. We hebben immers geen haast.
De volgende dag gaan we in de dinghy op pad. Eerst naar de andere baai, waar we naar de gletsjer lopen. Deze heeft zich zo ver terug getrokken dat we onder de gletsjer door zouden kunnen lopen. Diepe groeven gaan naar beneden en het ijs helt over. Dat avontuur gaat net ons wat te ver en wij blijven net wat hoger lopen dan de onderkant van de gletsjer. Maar dit is de eerste keer dat we zo dicht bij een gletsjer kunnen komen.
Daarna verplaatsen we ons weer naar onze eigen baai en lopen omhoog naar het bergmeer. Het is een redelijke klim en we belanden al snel in de sneeuw. Af en toe zakken we er tot over de knieën in weg. Maar we hebben ontzettend veel lol en het uitzicht is prachtig. Wit besneeuwde bergtoppen, overal waar je maar kunt kijken. Boven gekomen blijkt het meer niet zo heel groot. Maar om ons heen steken scherpe punten uit de sneeuw. Sommige punten zijn nog heel vers. Het zijn punten van omgeknaagde bomen. De beverdam verderop is immens. Wow dit is de eerste keer dat we in Patagonië überhaupt een beverdam zien, maar je ziet ook heel goed hoeveel schade deze beesten aanrichten in hun woonomgeving. De bever zelf laat zich niet zien en het meer is bevroren. Dus blijft de hengel in de tas en gaan we glibberend en glijdend weer naar beneden.
Om onze dinghytour af te ronden met een tochtje naar de waterval. Hier blijven we lekker dobberen in het zonnetje, probeert Jaap tevergeefs nog een vis aan de haak te slaan en kijken we ook hier onze ogen uit. Steile rotsen bekleed met vele verschillende soorten mos. Alle tinten groen. Maar ook rood, wit en geel komen voorbij in Chili. De waterval die zijn weg naar beneden zoekt langs steile bruine rotsen en de zeesterren in het water. Op sommige plekken zijn hele partijen bomen naar beneden gegleden en liggen er aan de rand van het water een heleboel dikke stammen langzaam weg te rotten. Als je dobberend de rust neemt is er van alles te zien. Maar als de zon verdwijnt koelt het in korte tijd af naar een temperatuur van rond het vriespunt. En gaan we snel terug naar de warmte van ons kacheltje op de boot.
0 reacties